Het is een uur of drie als ik wakker word van een heftige kreun aan mijn linkerkant. In de morfine roes waarin ik wakker word associeer ik het geluid met een zeeleeuw. Langzaam ontwaak ik uit mijn coma en concludeer dat er geen water om mij heen is en daarom hoogstwaarschijnlijk ook geen zeeleeuw. Gelukkig. Na een week overtijd gaat het nu toch echt gebeuren. Wij gaan bevallen. Althans Kim dan en ik mag mee. Natuurlijk, zonder pijnstilling, snel en zonder poep of bloed. Kat in bet bakkie, zo nemen wij ons voor.
In deze nieuwe blogserie stellen wij onze collega’s van Patiëntenfederatie Nederland aan u voor. Vandaag het blog van Anique ten Brinke, junior beleidsmedewerker bij team Kwaliteit van Patiëntenfederatie Nederland.
Het was een spannend moment in de kraamtijd van zowel mijn dochtertje als zoontje. Het moment dat iemand mijn kind een klein maar vervelend prikje geeft. Het moment dat je leven en toekomst in een keer kan veranderen. Het moment van....de hielprik.
Ik bleek, vanwege diverse risicofactoren, al jong osteoporose te hebben en dat was schrikken. Daarom wilde ik een arts die daarin gespecialiseerd is. Hij begeleidt mij nu ongeveer 10 jaar. Hij weet dat ik iemand ben die alles precies wil weten en dat ik ook mee wil denken over de medicatie. Dat ik niet alles zomaar slik en spuit. Dat heeft ook te maken met mijn ervaring dat ik vaak bijwerkingen van geneesmiddelen ervaar.
Bewoners en hun naasten kunnen beter dan wie dan ook beoordelen hoe goed een verpleeg- of verzorgingshuis is. Daarom kunnen zij hun instelling waarderen op ZorgkaartNederland. Er staan nu ruim 70.000 waarderingen online.
