“Als de computer kapot is, heb ik zoveel tijd!”

Thea van Kortenhof (67 jaar) is blind en kan zich goed redden. Met haar hond, familie, vrienden en professionals. En met technologie. Haar computer verbindt haar met de buitenwereld, slimme technologie in huis maakt het mogelijk zelfstandig te blijven wonen. "Er wordt redelijk rekening gehouden met blinden, zoals met de begeleidlijn op stations of de rateltikkers, bij het oversteken. Behalve bij de invoering van de euro. De munten zijn goed herkenbaar aan de ribbelrandjes; de briefjes zijn wat lastiger. Er zit wel braille op, maar dat slijt ook snel."

Mijn buurvrouw is niet blind geboren. "Ik zag slecht met één oog toen ik geboren werd. Toch heb ik altijd gewoon alles gedaan, ook naar school gefietst. Op de een of andere manier ging dat altijd goed. Toen ik 30 was, begon ik steeds slechter te zien en na drie operaties waarbij het donorhoornvlies af gestoten werd, was ik definitief blind. In 1988 was ik 38 jaar oud en hield het echt op."

De revalidatie deed ze thuis, vanwege haar thuiswonende zoon. Ze leerde stoklopen en braille en was actief binnen het bestuur van de Nederlandse Vereniging van Blinden en Slechtzienden, nu de Oogvereniging. Op 9 maart 1990 kreeg Thea haar eerste blindegeleidehond, Tessie.

Sprekende computer
In datzelfde jaar kreeg mijn buurvrouw ook haar eerste computer, met een brailleregel waarmee ze kon lezen wat er geschreven stond. "Daar was ik heel erg blij mee. Mijn tweede computer had ook spraak en hiermee kon ik alles doen: internetten, mailen, Word. Sinds ik werk als therapeute is mijn computer steeds belangrijker geworden, omdat ik na iedere sessie een verslag maak. Ook maak ik veel gebruik van de mailfunctie, dat vind ik fijn. Zonder computer zou ik geen cliënten kunnen hebben."

Haar computer is onmisbaar, evenals de ingesproken cd-tjes en haar daisy speler. "Zo heb ik ook mijn opleiding tot regressietherapeut kunnen doen. Vrijwilligers spreken ieder boek of tijdschrift in waaraan je behoefte hebt. Dat is echt geweldig en dat waardeer ik bijzonder. De daisy-speler leest alles voor, dat is zo'n belangrijk ding. Ik ontvang ook iedere maand het vakblad, allemaal ingesproken door vrijwilligers van de Blindenbibliotheek in Grave."

Naast de computer staat een machine om te brailleren: een apparaat waarmee Thea stickers in braille kan maken. Die stickers gaan op kruidenpotjes en doosjes, want hoe weet je anders wat waar inzit? Ook haar agenda is in braille en de geregistreerde medicijnen. Ook op medicijnen staat in braille wat erin zit. Meestal plakt de apotheker daar een stickertje overheen, maar het zit er wel degelijk.

Thea draagt een braillehorloge om te weten hoe laat het is, haar thermostaat piept tweemaal bij 15 en eenmaal bij 20 graden Ook het fornuis piept als er niets op staat en geeft klikjes om hoger te zetten. Geluid is essentieel voor blinde mensen.

Thea laat me ook een kleurendetector zien. Houd je die bijvoorbeeld met de camera tegen je broek, dat zegt hij welke kleur die is. "Ideaal! Handig als je bijvoorbeeld lichte en donkere was wilt sorteren. Of wilt uitzoeken welke kleren bij elkaar passen. Op de kleurendetector zit ook een knopje waarmee ik weet of het licht aan of uit is."

Mijn buurvrouw doet graag zelf haar boodschappen. Of gaat zelf naar het ziekenhuis. "Buiten is het GPS-systeem heel erg fijn. Dat vertelt me in welke straat ik ben en hoe ik verder moet lopen. Dat voer ik met mijn stem in."

In tegenstelling tot haar man Leendert heeft Thea geen smartphone: "Leendert is daar veel handiger in dan ik. Ik krijg ook nog steeds les op de computer om te leren zoeken bijvoorbeeld."

Ondanks ernstige problemen met hun gezondheid is Thea tevreden: "We hebben alles wat we nodig hebben."

Ik blijf mijn petje afnemen.