Blogs van Johan Carbo
1950, werkte als verslaggever en chef buitenland voor Het Parool en het Utrechts Nieuwsblad. Hij doceerde journalistiek aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam en de persacademie in Tilburg. Daar ging hij in 2014 met vervroegd pensioen om nog meer te kunnen zorgen voor zijn zieke echtgenote Ellen, de vrouw die hij inlijst. Carbo geeft nog workshops interviewtechniek en mediatraining, ook in Suriname. Maar hij is thans vooral zeventig uur in de week mantelzorger. Over zijn ervaringen schreef hij in 2014 de autobiografie 'Dankjewel voor je liefde, omgaan met parkinson en Lewy Body dementie'. Een jaar later volgde 'Kijkje achter de schemering, kroniek van een mantelzorger'. De boeken brachten hem in het lezingencircuit. Voor ons houdt hij als vervolg op zijn boeken een blog bij.
Blogs van deze auteur
Als we maar lang genoeg wachten
14 april 2016 Johan Carbo
‘Jouw tijd komt nog wel’, zei iemand me laatst. Ik zocht mijn Paternoster bij die dooddoener. Ik liet het verder maar zo. Daarvoor vond ik de persoon, die mijn gebutste leven in de wachtkamer parkeerde, te aardig en respecteerde ik haar te zeer vanwege alle eindeloze zorg voor een zwaar gehandicapte zoon. Menig ander had de wind van voren gekregen, zij niet.
Met zon en een beetje Pokon
7 april 2016 Johan Carbo
“Je vertelde de zaal dat je zo hartstochtelijk kunt terugverlangen naar de jaren dat Ellen je tot vervelends toe meesleepte naar Peek & Cloppenburg voor een nieuwe broek.”
De fantoompijn van een mantelzorger
31 maart 2016 Johan Carbo
Deze blog verhaalt anekdotisch en hopelijk filmisch over hoe mijn dementerende echtgenote en ik een gekapseisd bestaan het ontregelde hoofd proberen te bieden, en ook nog plezier samen beleven. We gingen op zoek naar strooigoed in onze blessuretijd en vonden het. Mogelijk vormen de dagkoersen met mijn dappere hoofdrolspeelster een stimulans voor lotgenoten zich niet te gauw gewonnen te geven. Of anders een hart onder de riem. Wellicht verschaffen de dagboekaantekeningen verpleeghuizen meer inzicht in de zieleroerselen van een mantelzorger die zich geamputeerd weet en fantoompijn voelt. Ook ik kan opstandig zijn.
Je zal maar dood zijn
24 maart 2016 Johan Carbo
Terwijl zware windstoten, slagregens en even wat minder onvriendelijke maartse buien hun geldingsdrang aan ons tonen, geef ik aan hartsvrienden in euforische geladenheid mijn jongste ervaringen door.
Initiatief van
Partners van ZorgkaartNederland
