Blogs van Marianne van de Water
Marianne is een sprankelde vrouw die van uitdagingen houdt. Ze heeft sinds 1993 de diagnose colitis ulcerosa. Zij heeft 21 jaar nergens last van gehad en gebruikte ze geen medicatie. Totdat in 2013 na haar reis in Egypte iedereen dacht aan de vloek van de farao. In 2016 en 2017 resulteerde het in 2 ernstige opvlammingen inclusief ziekenhuisopnames. Met name in deze periode schreef ze veel van haar nu te lezen blogs.
Haar motto is dan ook Beter Worden.
Marianne is getrouwd met Andre en zij hebben 2 volwassen kinderen, dochter Madelon en zoon Jeroen en poezekind Yuna) Sinds 2006 heeft Marianne haar eigen bedrijf als expert in koude acquisitie (spreker/trainer).
Haar blogs zijn eerder geplaatst op de site van CCUVN en geven een positieve kijk op het leven in het algemeen en haar leven (nu met #IBD) in het bijzonder, plus haar doel in het leven: (nog) BETER WORDEN.
Verder schrijft ze regelmatig over haar algemene bevindingen in de de zorg. Ze geeft graag een positieve blik op deze bijzondere branche.
Blogs van deze auteur
Verslaafd aan de zee
16 oktober 2018 Marianne van de Water
Op 16 oktober 2018 is de eerste landelijke Dag Verslavingskunde. Deze dag is bedoeld voor iedereen die in brede zin betrokken is bij verslavingszorg in Nederland: zorgaanbieders, verzekeraars, beleidsmakers, politici, naasten en gemeenten. En bovenal: cliënten. Zoals deze zwemmer.
De werelddag van de glimlach
5 oktober 2018 Marianne van de Water
Eigenlijk dacht ik te beginnen met ‘de glimlach van een kind’, maar ja, dat liedje kennen ze alleen in Holland. Terwijl de glimlach universeel is.
Zomaar een zondag
5 augustus 2018 Marianne van de Water
Zondagavond. Het is rustig in het ziekenhuis. Dat is raar! Het is tenslotte toch bezoekuur? Maar bezoekuur op de hartbewaking. En bezoekuur op de hartbewaking, dat is heel anders dan op de rest van de afdelingen. En dat is waar ik nu naar toe ga. Naar de afdeling hartbewaking. Pap is er opgenomen.
Deuren maar liever dicht
31 juli 2018 Marianne van de Water
Soezelig en net wakker aan het worden lig ik op de AOA. Na 14 dagen doodziek thuis ben ik hier per ambulance terechtgekomen. Kan ik ook weer afvinken als meegemaakt. Met als start een infuus voel ik me al weer heel wat.
Eenzame opsluiting
19 juni 2018 Marianne van de Water
De deur staat open. De hond ligt aan mijn voeten. Op de achtergrond klinken heerlijke meerstemmige zeemansgezangen in het echt gezongen. De Defqon-dreun voel ik in de verte. De kerkklok geeft aan dat het bijna vijf uur is.
Stoer en kwetsbaar
5 juni 2018 Marianne van de Water
Iemand noemde mij laatst stoer en kwetsbaar. Een mooie combinatie. Als je het vertaald naar stoffen: leer en kant. Om het maar even te voelen en voor je te zien. Ook dat is een mooie combinatie.
Beter Worden Schedule
30 april 2018 Marianne van de Water
Nu, ruim een maand na mijn ziekenhuisopname, ben ik nog steeds op zoek naar het nieuwe tempo. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Hoe ver kan ik gaan, hoe ver mag ik gaan? Is het buikpijn of het gaat wel weer over?
We gaan ervoor!
20 april 2018 Marianne van de Water
Een prachtige ochtend. De zomer hangt in de lucht. We gaan ervoor! Met een glimlach stap ik door de voordeur naar buiten. Haal heel diep adem en strek me uit. Mijn armen maken van vreugde een draai door de lucht. Ik sta op mijn tenen en kijk naar de zon.
Ik zie het aan haar loopje
23 maart 2018 Marianne van de Water
Is dit het antwoord? Ik realiseer me zo net het volgende. Een jaar geleden in het ziekenhuis, 10 dagen contactloos. Ik, die altijd mensen met elkaar in contact bracht. Helemaal afgesloten. Helemaal niets. En daar heb ik me ook zo naar gedragen. Geen tv, geen radio, geen laptop, niks.
Het plasje van meneer Eijsma
22 maart 2018 Marianne van de Water
De gang in een ziekenhuis is een wonderlijk fenomeen. En geen gang is hetzelfde. Ik spreek uit ervaring, want een jaar ervoor lag ik in een kamer op de gang van de MDL-afdeling in het Spaarne Gasthuis Zuid.
Initiatief van
Partners van ZorgkaartNederland
