Compliment aan de gezondheidszorg

Sloopauto

“Ik zit hier nu wel leuk met u te praten, maar ik ben net een sloopauto vanbinnen. Ik had het al heel lang aan mijn hart, daarvoor heb ik een pacemaker. Dat is mooi, zo’n uitvinding. Hoeveel onderzoeken ik wel niet gehad heb… Niets is te veel. Mijn nieren functioneren niet goed, daarvoor moet ik regelmatig naar het ziekenhuis. Ik ben al ik weet niet hoeveel keer geopereerd. ‘Al die moeite voor zo’n oud mens’ zeg ik dan. Zijn die dokters altijd heel verbaasd. ‘Mevrouw, natúúrlijk gaan we u er bovenop helpen.’ Dat is heel gewoon in Nederland, als ik het goed begrijp. Daarvan ben ik dan elke keer weer onder de indruk.”

Oplappen

“Op een dag werd ik wakker en was ik zó in de war. Ik bellen. Komen ze aanrennen, hup meteen de ziekenwagen in. Een TIA. Deze arm kan ik bijna niet meer bewegen en lopen ging ook niet meer. Nu is het gedaan, dacht ik. Maar nee. In het ziekenhuis werd ik helemaal opgelapt. Kom ik hier terug in het verzorgingshuis: ‘mevrouw, we gaan eruit halen wat erin zit’. Komt er zomaar elke week een meisje om die arm te masseren. ‘Anders wordt het daar stijf en kunt u er helemaal niks meer mee.’ Kost niks. Staat er een fysiotherapeut op mijn kamer: looptherapie. Zo hebben ze me uit de rolstoel aan de rollator gekregen.”

Wonder

“Er zijn misschien ook wel dingen die misgaan in de zorg, maar als dan mijn dochter weer komt met de kleinkinderen, denk ik vaak 'wat is ’t is een wonder dat ik er nog ben'. Dankzij alle mensen die hun best voor me hebben gedaan.”

Victor de la Vieter