Core business

Er valt allemaal heel goed mee te leven mits je je aan de afgesproken portie medicijnen houdt. Ik prijs mij gelukkig dat ik ze, één uitgezonderd, 's ochtends allemaal in één keer in kan nemen. Ik heb er de rest van de dag geen omkijken meer naar.

In zekere zin is mijn leven wel veranderd door de ziektes die elkaar opvolgden. Mijn agenda kent voldoende rustmomenten. Sporten is moeilijk, maar noodzakelijk, en iets wat ik om die reden zelden oversla. Mijn sociale leven kabbelt rustig voort. Het merendeel van mijn avonden breng ik op de bank door. Dat klinkt overigens zieliger dan het is: ik was namelijk altijd al een enorme huismus. Het televisieaanbod kent voor mij weinig verrassingen. Sinds een halfjaar is er echter iets wezenlijks anders: ik heb een hartaandoening. Even andere koek.

Op mijn credo 'het is vanzelf gekomen, het gaat ook vanzelf weer over' moest ik jaren geleden al terugkomen. Toch had ik de terugkerende hartkloppingen tot dan toe genegeerd. Ik weet het aan mijn schildklier, zoals zovelen zeggen 'kliert' die weleens. Dat ik tijdens zo'n aanval van hartkloppingen nauwelijks de trap opkwam vond ik zorgelijk, maar niet verontrustend. Na een dag was het altijd weer voorbij. Zie je wel: niets aan de hand. Tot november vorig jaar. Toen mijn hart na anderhalve dag nog steeds van slag was, vond mijn lief het tijd voor een bezoekje aan de huisarts. Die was er snel klaar mee. Boezemfibrilleren. Niet acuut gevaarlijk, maar na anderhalve dag begint 't wel spannend te worden en dus restte mij niets anders dan een enkele reis naar de spoedeisende hulp. Ik ben de rust zelve, maar hier werd zelfs ik nerveus van. Wat trouwens niet hélpt als je boezemfibrilleren hebt. Maar dat terzijde.

Een kort verhaal lang: sindsdien heb ik aanvallen van boezemfibrilleren. Ben ik vaste klant op cardiologie en gaan we binnenkort een plan van aanpak opstellen. Medicijnen of een operatie doemen op aan mijn horizon. Laatstgenoemde niet zonder risico's. Mijn innerlijke rust heeft een behoorlijke deuk opgelopen. Dit gaat over mijn hárt. Dat is geen ondersteunend proces, dat is core business. Daar kun je niet zonder. Ook niet met medicijnen. Ik voel me plotseling kwetsbaar. Er zit een stemmetje in mijn hoofd dat mij er voortdurend aan herinnert. Ik sport met een rem. Ik ga het vaker krijgen, dat is zeker. Wanneer, dat is allesbehalve zeker. Op vakantie, tijdens een dag uit of op mijn werk? Eigenlijk komt 't nooit goed uit. Ik heb een hartaandoening. Ik kan er nog maar moeilijk aan wennen.

Help een ander met het maken van keuzes in de zorg

Deel uw ervaring met zorg en help zo een ander met kiezen.

Schrijf een waardering