Naar de navigatie Naar de inhoud

De achttiende bewoner op een gesloten afdeling

Geplaatst op 1 december 2016 door - 4798 keer bekeken

Foto De achttiende bewoner op een gesloten afdeling

Twee dagen was ik, gezeten in een rolstoel, de achttiende bewoner op een gesloten afdeling van een verpleeghuis. Het was een ontroerende en leerzame ervaring.

Leerzaam omdat ik zag hoe liefdevol de bewoners worden verzorgd. Maar ik zag ook hoe druk de medewerkers het hebben. Er is maar weinig tijd om echte persoonlijke aandacht aan de bewoners te geven. Een praatje, een knuffel, iets leuks met ze doen. Voor de bewoners is er weinig meer dan  bed, bad en brood. De maaltijden en het koffiedrinken geven structuur aan de dag. En de sudderlapjes van het warme eten brengen  de vertrouwde geur van vroeger.

Ontroerend vanwege de bewoners. Neem Lotte. Vlotte babbel, goed verhaal. Heel geloofwaardig. Maar dan begint ze over haar moeder in het ziekenhuis, en dat ze morgen met 90 mensen naar Parijs gaan. Lotte zit een groot deel van de tijd in haar kindertijd. Of Maria, een ‘loper’ die dag én nacht rondloopt en op deuren klopt. Andere bewoners staren wat voor zich uit of zijn met zichzelf in gesprek. De boel leeft op als iemand  een muziekinstrument pakt en begint te spelen. Bewoners  zingen uit volle borst mee.

Ik woonde twee dagen op een gesloten afdeling voor demente bejaarden. Binnenkort verhuist een deel van de bewoners naar een supermoderne kleinschalige locatie. Nu wonen er nog  zeventien mensen, straks zes per groep. Die zeventien wonen op een bovenverdieping van een wat verouderd verpleeghuis. Naar buiten gaan is er niet bij, tenzij iemand mee kan. Een medewerker, vrijwilliger, partner of kind. Want de ‘Nieuwe Rijken’ in het verpleeghuis zijn de mensen met een familielid dat vaak komt en veel aandacht geeft.

Straks wonen de bewoners op de begane grond. Dan kunnen ze gewoon naar buiten. Ze slapen boven. Met behulp van domotica wordt het bewoners makkelijk gemaakt hun eigen kamer te vinden, want dankzij een armbandje gaat de juiste deur open.

Het nieuwe kleinschalige huis is bedoeld als woonomgeving. De medewerkers hebben ook geen eigen ruimte. Het idee  is dat zij op bezoek komen bij de bewoners. Zij werken in een woonomgeving, waar mensen nu nog vaak wonen in een werkomgeving.

Is dit nieuwe woon- en zorgconcept het paradijs op aarde? Niet iedereen is daar nu al van overtuigd. Een bezoekster zegt: “Mijn man kan hier al niet zelf naar zijn kamer lopen, terwijl het op dezelfde verdieping is. Hoe moet dat straks dan, met die lift? En wat gebeurt er met mensen die de hele dag in bed liggen? Liggen die dan in hun eentje boven, terwijl de rest beneden is?” Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de instroom in verpleeghuizen laat zien dat de mensen met dementie die nu binnenkomen, al zo slecht zijn dat ze niet meer in een huiskamer kunnen verblijven.

Als mijn tijd in het verpleeghuis er bijna op zit spreek ik met een medewerkster. Over wat ik zie als een gebrek aan prikkels voor de bewoners. Ik zeg dat ze opleven als er wordt gezongen. Gebeurt dat wel genoeg? Zij zegt me dat ik mensen met dementie  niet moet vergelijken met kinderen. Kinderen moet je prikkelen en uitdagen, maar hun bewoners hebben juist behoefte aan rust, aan niks.  De  dynamiek van het huis en alles wat  er gebeurt is voor hen meer dan genoeg.

Ik ben niet overtuigd. Was ik niet onlangs bij een ander huis waar heel tevreden bewoners naar buiten kunnen, eieren rapen, in de stal rondscharrelen en meehelpen met eten koken. Is dat, net als zingen en knutselen, niet te verkiezen boven de totale rust?

Dianda Veldman



Er is 1 reactie geplaatst

Marcel | 19 december 2016

Leuk artikel, ik ben me aan het oriënteren in de problematiek van het ouderenzorgdomein en het lijkt me leuk om een keer 'in het echt' met de auteur van gedachten te wisselen, kan dat?


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.