Gezond verklaard

Dat ik klachten heb - mijn voeten en onderkaak groeien, mijn haar valt uit, onderhuids vet is verdwenen en ik drink 5 liter water per dag- is wel raar, maar niet te verklaren. Dat groeihormoon-, IGF-1- en prolactinewaarden telkens te hoog zijn, is ‘ tja, verontrustend’, maar ook weer niet zo erg dat we er iets aan gaan doen.

Ik heb geen acromegalie (iets waar de symptomen op leken te wijzen). Er is dus niet aan de hand.

Ik leg de telefoon neer. Gezond verklaard. Beduusd kijk ik voor me uit.

Negeren, negeren, negeren

Ik ben al vaak gezond verklaard.

Twintig jaar geleden voor het eerst. Ik zat in 4 VWO en het werd duidelijk dat er iets niet klopte. Ik was regelmatig zo uitgeput dat ik weken niet naar school kon. Ik had pijn in mijn spieren, last van mijn darmen en wilde vooral liggen.

Ook toen werd er bloed geprikt en doorverwezen. Ook toen werd ik gezond verklaard. Het was destijds vooral pijnlijk dat ik niet werd geloofd. Ik voelde me eenzaam en schaamde me voor mijn klachten.

Mijn strategie werd: negeren. Mijn klachten, uitputting en pijn ontkennen en onderdrukken. Ik wilde niet ziek zijn en al helemaal niet als aansteller of kneus gezien worden, dus zette ik door. Ik deed stoer, ik haalde mijn VWO, ik ging op reis.

Chronisch over grenzen heen

Ik had een geweldige tijd maar werd steeds zieker. Achteraf gezien is chronisch over je grenzen gaan niet de meest gezonde strategie. Maar ik wist niet beter. Bovendien vonden de mensen in mijn omgeving, en mijn artsen, het geweldig dat ik zo sterk was en doorzette.

Na 5 jaar werd er een diagnose gesteld: M.E./Chronisch Vermoeidheidssyndroom. Met deze diagnose werd echter niets verklaard. Er was geen behandelplan en niemand wist hoe je hiermee om moest gaan.

Dus zette ik mijn strategie voort. Op wilskracht kan een heleboel. Maar uiteindelijk ging het niet meer. Ik was kilo’s afgevallen, hondsberoerd, en kon niet voor mezelf zorgen.

Realiteit onder ogen

Bij een psycholoog leerde ik de realiteit onder ogen te zien en hoe ik er op een gezondere manier mee om kon gaan. De cardioloog constateerde POTS (als ik rechtop zat of stond ging mijn hartslag enorm omhoog), de revalidatiearts inspanningsintolerantie. Helaas verbeterde mijn gezondheid niet. Tot ik op mijn 33^e het Gupta programme tegenkwam. Hierdoor herstelt de overprikkeling van mijn zenuwstelsel,

Voor het eerst kwam er een stijgende lijn in mijn gezondheid en energieniveau. Geweldig!

Ik had toen wel al een paar jaar last van nieuwe, bizarre klachten. Mijn handen en voeten groeiden, mijn kaak veranderde, mijn hormonen deden raar. Dit keer besloot ik mijn kop niet in het zand te steken en ging ik op zoek naar een verklaring.

Drie ziekenhuizen, verschillende hormoonprofielen, bloedonderzoeken, testen en scans later word ik gezond verklaard.

Helaas blijven mijn klachten. En zijn de schoenen die ik een half jaar geleden heb gekocht alweer te klein.

Verandering

Wat nu?

Ik weet het niet. Ik voel me verward en ik baal.

Maar hoewel ik weer klachten heb en ik weer gezond ben verklaard, is er in 20 jaar toch wat veranderd.

In plaats van me te schamen, mijn gevoelens te onderdrukken en mijn klachten te negeren, zie ik het –hoe pijnlijk en irritant ook- onder ogen.

Ik voel wat er is. Verdriet, frustratie, verwarring. Ik drink een kop thee met een zwaar gemoed.

Dat is vooruitgang.

 @inge_dekker