Het voordeel van de jonge patiënt

Ons ziekenhuis had twee locaties en de kinderafdeling was niet op dezelfde locatie als de afdeling nucleaire geneeskunde, waar de werking van de nieren van onze zoon werd gecontroleerd. Aangezien het personeel op ‘de nucleaire’ veel minder ervaring heeft met het prikken van baby’s en kinderen, moesten we eerst naar de kinderafdeling. Met als gevolg dat we de hele ochtend onder de pannen waren met gesjouw van MaxiCosi’s in en uit de auto en van de ene naar de andere kant van de stad rijden.

Foutloze prestatie

Gelukkig ging het op de kinderafdeling allemaal heel snel. De kinderarts nam ons mee naar een kamer met een behandeltafel waarop hij onze amper twee maanden oude zoon neerlegde. Met om hem heen zijn twee ouders, een coassistent een aios kindergeneeskunde, een verpleegkundige en de kinderarts zelf. Gelukkig was de ader in zijn handje al snel zichtbaar en zat de naald erin voordat ik goed en wel met mijn ogen had geknipperd. De kinderarts grapte nog of hij voor deze foutloze prestatie in aanmerking kwam voor de titel van Mednet Toparts, een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt door een van de bladen waarvoor ik schrijf.

Blikken van medelijden

Eenmaal op de afdeling nucleaire geneeskunde werden we nog even naar een onbeduidend rommelkamertje begeleid waar ik onze zoon borstvoeding kon geven om de urineproductie te stimuleren. Toen al het personeel zag wie hun volgende patiënt was, klonken er collectieve ‘oe’s’ en ‘ah’s’ en kregen mijn partner en ik blikken van medelijden toegeworpen. Nadat de nucleaire vloeistof via het infuus was toegediend wikkelden we onze zoon in zijn bakerdoeken zodat hij stil zou blijven liggen. Gelukkig kon ik tijdens het maken van de scan naast hem blijven zitten, omdat bij een renografie een scanner boven het middenrif van de patiënt hangt. Geen eenzame reisjes in een afgeschermde tunnel zoals bij een PET- of MRI-scan.

Opluchting

Wat had ik er tegenop gezien, deze chaotische ochtend van infuusnaalden en scans. Maar het voordeel van zo’n jonge patiënt is dat deze behoorlijk wat empathie oproept en het personeel er alles aan lijkt te doen om onderzoeken en medische ingrepen zo soepel mogelijk te laten verlopen. Opgelucht gingen we naar huis. En ook wel een beetje trots op onze kleine bikkel, die de hele ochtend amper een kik had gegeven.

@Anouk_Schrijft