Naar de navigatie Naar de inhoud

Kleine ingreep, grote gevolgen

Geplaatst op 23 juli 2015 door - 3795 keer bekeken

Foto Kleine ingreep, grote gevolgen

Sinds een aantal jaren heb ik duimbasisartrose aan mijn linkerhand. Niet handig, maar soit, beter dan mijn rechterhand waar ik werkelijk alles mee doe. Handtekeningen onder brieven zetten, tandpoetsen, boterhammen smeren. You name it, ik doe het met rechts.

Aan diggelen

Maar ook al doe ik bijna alles met mijn rechterhand, toch merkte ik dat ik door de artrose onhandiger werd. Ik liet plots spullen uit mijn handen vallen, die ik normaal gesproken stevig met mijn tien vingers omklemde. Zo is er al een aantal van mijn lievelingskoffiekopjes op de stenen vloer gesneuveld. En heeft ook mijn iPhone een deukje opgelopen. Zonde! Ik keek daarom ook best uit naar de operatie aan mijn linkerhand. In de hoop dat ik hiermee de rest van mijn dure servies op peil zou houden.

De operatie vond afgelopen 16 februari plaats, in een Nederlands ziekenhuis. Voor mij een nieuwe ervaringen, want meestal was ik bij onze Zuiderburen te vinden. En ik moet zeggen: de operatie viel mee, maar de revalidatie, daar had ik me flink op verkeken. Ik dacht: ik ben rechts, ik kan de wereld aan. Verkeerd gedacht. Onbewust doe je namelijk toch behoorlijk veel met je linkerhand, kwam ik achter.

De dop van de tandpastatube

Het eerste probleem waar ik na mijn operatie op stuitte, was tandenpoetsen. Want hoe doe je tandpasta op je tandenborstel met maar één hand? Normaal heb ik in mijn rechterhand de tandborstel en knijp ik met mijn linkerhand een streepje tandpasta uit de tube. Nu werd het een gehannes: borstel op de rand van de wasbak, borstel valt om, borstel recht leggen en het zeeppompje ertegen aan zodat ‘ie niet weer omrolt. En oh ja, probeer ook maar eens een de dop van de tandpastatube af te draaien. Met maar één hand. Lukt ook niet. Voordat je goed en wel opgefrist en aangekleed bent, ben je een halve dag verder.

De dagen en weken daarna liep ik tegen steeds meer kleine dingen aan. Een vaatdoek uitwringen, koffie geven aan visite, je broek ophijsen na een toiletbezoek. Allemaal onmogelijk met één hand. Maar in de loop van de tijd word je ook slim, en ontwikkel je bepaalde handigheidjes. Aardappels koken doe ik bijvoorbeeld zo: ik leg ze gewassen met één hand ongeschild in een lege pan. Met een maatbeker kiep ik er een flink wat water bij, totdat de aardappels onder staan. Inductie aan en koken maar. Als ze gaar zijn, zet ik een vergiet in de gootsteen en til ik de pan met één hand in het vergiet leeg. Niet helemaal zonder gevaar, maar iedere keer is het goed gegaan.

Duimen omhoog

De operatie is inmiddels alweer vijf maanden geleden. Door de handtherapie die ik volg, kan ik steeds meer, maar nog niet alles. Gelukkig hoef ik de hulptroepen – mijn man en mijn dochters – steeds minder vaak in te roepen. Want daar was ik op een gegeven moment wel klaar mee. Ik werd er simpel van. Nog een paar maanden doorbijten en dan kan ik vast zeggen: de operatie was een goede keuze, ik heb er goed aan gedaan.

Maar voor nu nog even: geduldig wachten totdat ik weer beide duimen omhoog kan steken.

Tineke den Boer

Hulp bij kiezen

Filter en sorteer alle zorgaanbieders

Maak een keuze voor een zorgaanbieder door de hele lijst te filteren en sorteren.

Bekijk alle zorgaanbieders


Er is 1 reactie geplaatst

Storm | 29 december 2017

Wat voor operatie heb je gehad?

De duim van mijn rechter hand (ben rechtshandig) is door reumatische artritis vervormd, heel dik met bubbels en zeer pijnlijk. Zelfs mijn nagel is aangetast, loopt als het ware een dakje op.
Misschien is dit ook een behandeling voor mij?


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.