Naar de navigatie Naar de inhoud

Kom je nog eens terug?

Geplaatst op 2 december 2015 door - 9178 keer bekeken

Foto Kom je nog eens terug?

‘Kom je nog eens terug?’ Deze vraag krijgt Anita Schoone (48 jaar), interviewer voor ZorgkaartNederland, regelmatig te horen als zij waarderingen verzamelt bij bewoners van verpleeg-en verzorgingshuizen. In deze blog legt Anita uit hoe het is om interviewer te zijn en welke situaties zij als interviewer tegenkomt.

Meer dan een interview

“Het interview is toegespitst op de zes vragen van het waarderingsformulier van ZorgkaartNederland.nl: verzorging, accommodatie, luisteren, informatie, omgang medewerkers en afspraken. Deze vragen probeer ik te verweven in een zo natuurlijk mogelijk gesprek. Dan gaan de bewoners vanzelf wel vertellen wat goed is en wat beter kan. Heel bijzonder is het om te ervaren hoe ze tijdens het gesprek steeds meer openbreken.  

De meeste bewoners beperken zich dan ook niet tot de antwoorden op de zes vragen. Zij grijpen het interview aan om te vertellen over hun leven, wat ze allemaal hebben meegemaakt. Dat maakt mijn werk zo bijzonder en kleurrijk.

Zo was ik laatst bij een meneer die een heel apart beeldje op zijn dressoir had staan. ‘Wat is dat voor iets bijzonders?’, vroeg ik. Het bleek een vruchtbaarheidsbeeldje uit Azië. Meneer had het meegenomen tijdens de vele reizen die hij had gemaakt. Vol vuur en passie begon hij daarover te vertellen, zijn ogen begonnen te stralen. Dat hij in Afrika de Big Five had gespot, dat hij een boottocht op de Amazone had gemaakt. Ons interview sloot hij af met de woorden:  ‘Als u wilt, zou ik het heel fijn vinden om met u een reisje te maken. Ik betaal alles wel hoor, vrouwke.’

Tegenover dit mooie verhaal staan ook de schrijnende situaties. Er zijn mensen die een hele dag niemand zien en alleen maar op hun kamer zitten. En laatst fluisterde een dame mij toe dat zij het leven niet meer zag zitten en het liefst euthanasie zou plegen. Dat doet wel wat met je. In zo’n situatie is het ook heel moeilijk om zo’n vrouw alleen in haar kamer achter te laten. Ik probeer altijd – en ook in dit geval – te eindigen met een positieve noot: ‘Enorm bedankt dat u ons zo goed geholpen heeft.’ Daardoor voelen bewoners zich waardevol. Ze vinden het prettig dat ze op deze manier ook een bijdrage kunnen leveren. De extra aandacht die wij hen geven doet hen goed. En dat maakt ons werk ook zo leuk, er gewoon even kunnen “zijn” en met oprechte aandacht kunnen luisteren naar de bewoners!

Rode draad

Na vier maanden interviewen kan ik inmiddels een rode draad ontdekken in wat bewoners van de kwaliteit van hun huis vinden. Meest gehoorde antwoorden: verplegend personeel heeft te weinig tijd voor een praatje. Maar ze doen wel hun best, de meisjes hebben het ook zo druk. De mantelzorgers krijgen het steeds drukker en dat geeft voor hen ook extra druk. ‘Ik ben gewoon tevreden’ is ook een uitspraak die ik vaak hoor. Verder merk ik dat bewoners soms heel genuanceerd zijn in hun antwoorden, omdat zij het verplegend personeel zo aardig vinden. Die krijgen dan ook regelmatig een dikke tien. Dit rapportcijfer krijg ik aan het eind van het interview ook weleens spontaan van bewoners. Na zo’n compliment verlaat ik met een nog grotere glimlach het pand.”

De interviewteams worden ingezet in het kader van een landelijk project van ZorgkaartNederland gesteund door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Het project zorgt voor meer openheid en een kwaliteitsverbetering binnen de verpleeg- en verzorgingshuizen als onderdeel van het overkoepelend programma “Waardigheid en Trots”. 



Er zijn 3 reacties geplaatst

Tineke | 5 december 2015

Wat een leuke blog om te lezen!
Je hoort vaak schrijnende verhalen en uit deze blog lees ik toch tevredenheid bij de bewoners. Als er dan ondanks alle tijdsdruk die er op de medewerkers zit van de verpleeg- en verzorgingshuizen toch een 10 wordt gegeven, snap ik dat je vertrekt met een vette glimlach op je gezicht.

Joke Schout | 5 december 2015

Een mooi onderzoek. En...ik hoop dat er nu eens wat mee gedaan mag worden. De mensen die er werken hebben het gevoel dat ze altijd moeten jagen en de ouderen klagen. "Ze hebben nooit geen tijd...ze hebben het altijd zo druk." Is voor beide partijen niet prettig.

Marcel | 2 december 2015

Wat ontzettend leuk dat je tijdens dit werk zoveel verschillende verhalen hoort van verschillende mensen. En daarnaast zo goed van je dat je de mensen na het interview met een waardevol en dankbaar gevoel achterlaat. Super van je.!!!!


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.