Mijn dossier als lesprogramma voor artsen
Geplaatst op 20 oktober 2015 door Noks Nauta - 13290 keer bekeken
Al jaren probeer ik zoveel mogelijk de stukken te verzamelen, die artsen over mij als patiënt schrijven. Sinds ik (helaas) meer in de patiëntrol dan in de hulpverlenersrol zit, ga ik dat steeds belangrijker vinden. Ik ben gewoon zeer geïnteresseerd in alle medische details over mezelf. Ook heb ik ze nodig om te begrijpen wat er precies aan de hand is.
Wat vanuit pure interesse (gevoed door mijn professionele achtergrond) begon, heeft ertoe geleid dat ik nu ook merk dat zorgverleners vaak dingen opschrijven die niet kloppen. En dat zij veel zaken niet opschrijven die voor mij wel belangrijk zijn of later belangrijk blijken te zijn. Dat is een knelpunt, want brieven en stukken worden voor jaren opgeslagen en een eventueel voorstel voor correcties kunnen artsen niet gemakkelijk doorvoeren.
Fouten in het dossier
Ik kan hier boos over worden, maar dat wil ik niet. Omdat ik zelf ook een tijd opleider geweest ben, zie ik overal mogelijkheden om te leren. Ik denk dat dat constructiever is dan alleen maar met een belerend vingertje wijzen. Aan de hand van voorbeelden wil ik duidelijk maken om wat voor soort fouten het gaat.
- Schrijf- of typefouten. In een brief van een internist stond dat ik 89 kilo woog en niet 69 kilo zoals het in werkelijkheid was. Wie dat leest, denkt dat ik een obesitasprobleem heb.
- Slordigheid. Een orthopedisch chirurg schreef in zijn verslag dat ik klachten van mijn rechterhand had, terwijl het om mijn linkerhand ging.
- Standaard iets opschrijven, zonder te controleren of het bij mij ook zo is. Een maag-darm-leverarts schreef in de brief na een routine coloscopie dat het om een follow-uponderzoek ging vanwege benigne poliepen. Ik heb echter nooit benigne poliepen gehad, alleen één tubulair adenoom.
- Niet goed luisteren en/of niet goed opschrijven van wat ik heb gezegd. Heel vaak herkende ik in de brief niet mijn verhaal, omdat de specialist er een eigen verhaal van maakte, gebaseerd op een eigen idee over mijn klachten. Soms lees ik andere termen dan ik heb gebruikt of onduidelijke termen. Ik krijg hieruit het beeld dat deze artsen niet goed luisteren en dus ook geen idee hebben van wat ik vertel. En mij dus ook niet serieus nemen. Dit vind ik zorgelijk.
- Focussen op één ding in het gesprek over mijn ziektegeschiedenis en daar niet vanaf komen. Dit heet ook wel ‘ankering’. Na een val op beide polsen hield ik veel pijn in mijn handen. Die pijn had ik vóór de val ook al, maar minder erg. Zo vertelde ik het ook steeds. Specialisten bleven die val maar als oorzaak zien, zonder dat ze mijn klachten van daarvoor meenamen. Dit leidde tot een zeer late diagnose van een intraossaal ganglion in een handwortelbeentje. Dat kan geopereerd.
- Uitslagen van onderzoek selectief verwerken. Diverse malen heb ik nu meegemaakt dat een specialist uit een radiologische uitslag een eigen selectie maakt. Ik zag zelf nooit de gehele uitslag. Daardoor zijn er al diverse late diagnoses gesteld. Een zeldzaam tumortje in mijn knie was al lang te zien op een MRI, maar afgedaan als ‘toevalsbevinding’ en door de specialist niet in de brief opgenomen. Terugkijkend had de diagnose twee jaar eerder gesteld kunnen zijn als de specialist beter naar mijn verhaal had geluisterd én de uitslag beter had gelezen. Zo is een operatie die de klachten geheel kon verhelpen ruim twee jaar vertraagd.
Betrek patiënt meer bij opstellen dossier
Extreem belangrijk is dus het beter luisteren, doorvragen én exacter opschrijven én door de patiënt laten checken of het klopt. Zo teruglezend kan mijn dossier goed worden gebruikt voor een lesprogramma! Ik doe graag mee; mijn dossier bevat immers voldoende praktijkvoorbeelden om anderen van te laten leren.
Noks Nauta
Er zijn 8 reacties geplaatst
Stella | 3 december 2017
Dat lege dossier komt waarschijnlijk door nieuw systeem: alleen nieuwe gegevens komen daar in. Te beroerd om iets te regelen waarmee het bestaande dossier geconverteerd wordt.
Het UMCUtrecht is dacht ik sinds vorig jaar volledig toegankelijk, op voorwaarde dat je een iPod hebt, wegens per SMS te ontvangen code als beveling bij inloggen en velen hebben dat niet. Er loopt een proef met een alternatief wat géén alternatief blijkt te zijn: het is alleen raadpleging van een gegevensbank, er is geen tweerichtingsverkeer, geen communicatie, geen correctiemogelijkheid. Niks: patiënten hoeven niet onnodig naar het ziekenhuis toe.
Het Antoniusziekenhuis (Utrecht eo) heeft sinds dit jaar een nieuw systeem waar alleen de nieuwe gegevens in staan (lekker betrouwbaar zo) en het Diaconessehuis is pas begonnen. Daar zal het niet beter zijn.
Noks Nauta | 12 januari 2016
Dank voor uw bijdrage mw Hankes.
Ik zou ook heel graag willen dat iedereen standaard een eigen dossier bijhoudt. Veel mensen vinden dat nu teveel gedoe. Het kost ook veel tijd.
Nu zijn er wel goede ontwikkelingen op dit gebied om digitaal inzage te krijgen in je dossier. De ziekenhuizen waar ik kom hebben dat helaas nog niet. Ook bij de huisarts is dat niet mogelijk.
De volgende stap is de mogelijkheid om iets te corrigeren of aan te vullen. Dat moet dan ook niet te ingewikkeld zijn.
Het lijkt wel of de zorg extreem laat is om alle ideeën over klantgerichtheid in praktijk te brengen.
Mr Sophie Hankes, voorzitter SIN-NL | 21 december 2015
Mee eens. zie Wet Geneeskundige Behandelings Overeenkomst WGBO: De arts is verplicht een volledig en correct medisch dossier over iedere patient samen te stellen. Iedere patient heeft het recht tot correctie van het medisch dossier, plaatsen van aanvullingen en verwijderen van incorrecte teksten en recht op een kopie van zijn/haar medisch dossier. Wij raden alle patienten aan om per direct bij iedere zorgverlener een kopie van hun medisch dossier op te vragen en direct na een consult een kopie van het verslag van het consult op te vragen , alsmede kopieen van aanvragen van onderzoeken en resultaten . Iedere patient heeft het recht om eerst een concept te ontvangen van een brief naar een collega-arts. Pas na expliciete toestemming van de patient mag de arts een collega per brief informeren of vragen stellen. Helaas trekken veel artsen zich niet veel aan van deze verplichting.
Het is aan ons patienten om onze rechten uit te oefenen en artsen op hun plichten te wijzen, helaas.
Noks Nauta | 28 oktober 2015
Dank voor de positieve reacties. Als patiënten moeten we beslist aan de slag en hier aandacht voor blijven vragen!
Ik hoop dat er ook artsen zijn die deze blog hebben gelezen. Al ben ik zelf arts, in de rol van patiënt is het veel moeilijker om mijn boodschap te brengen. Concrete voorbeelden geven en laten zien hoe belangrijk het is om alles helder én juist op te schrijven.
Euvelio | 27 oktober 2015
Ik heb ook een dergelijke ervaring. Ik ben alert als patiënt, omdat ik zelf paramedicus ben. Toen mij een onverklaarbare klacht overkwam, viel me op dat de huisarts als poortwachter niet goed naar mij luisterde. Hij trok snel een conclusie, was voorbarig en stuurde mij al snel weer weg.
"Geloof me nu maar, er is niets medisch aan de hand."
Dat strookte niet met wat ik voelde. De pijnscheuten waren er en ik raakte in paniek.
In het dossier werd de hulpvraag afgezwakt bleek later.
Het hypochondrische stond vaker genoteerd dan de pijn en paniek in mijn blik. Alle vervolgconsulten stonden sec verwoord.
en nooit zag ik een reactie of verandering in gedrag of benadering als ik terug bleef komen. Stond niets in het dossier van twijfel aan eerdere bevinding of enige mate van reflectie.
de specialisten in het vervolgtraject lazen dit in mijn dossier. Ik heb hen steeds gevraaagd naar mij te kijken en luisteren en onafhankelijk hun oordeel te vormen. Dat is al moeilijk genoeg.
patient2punt0 | 26 oktober 2015
Helaas heb ik soortgelijke ervaringen, meerdere malen, met als triest hoogtepunt het verslag van het revalidatiecentrum waar ik maandenlang samen met prima zorgverleners heb gewerkt aan optimaal leven met MS. Geschreven door een arts die níet de gegevens had verzameld van die andere zorgverleners en mij zelf slechts éénmaal had gesproken.
Dat is wél het verslag waar UWV zich mede op baseert om m'n arbeidsmogelijkheden te beoordelen. Ik heb het helemaal laten herschrijven, wat me minstens drie dagen energie gekost heeft.
Sindsdien laat ik in ieder geval zoveel mogelijk alle correspondentie in kopie naar mij toe sturen, wat vervolgens weer resulteert in mailtjes en telefoontjes om correcties te laten aanbrengen. Soms héél essentiële.
Echt, dokters... uw behandeling is vaker dan u denkt gebaseerd op drijfzand. Dat wil toch niemand?
Samenwerken, met elkaar, én met patiënten graag!
Stijn | 25 oktober 2015
Heel herkenbaar en mooi om het zo om te buigen in een constructieve bijdrage aan de gezondheidszorg!!!
Jean | 25 oktober 2015
Ik ben blij dat u dit schrijft.. Ik ben zelf geen arts, maar bestuurskundige. Ik ben erg precies en voornamelijk met gezondheid merk ik dat er in de afgelopen jaren door een vervelende ziekte een hoog aantal kleine en ook grote onjuistheden zijn opgeschreven over mij persoonlijk danwel mijn klachten/ziekte. Waardoor ik continue dossierstukken op vraag om deze vervolgens te laten aanpassen, zodat de volgende arts of mijn werkgever geen rare ideeën heeft bij mijn situatie. Dit kost heel veel energie en moeite en is nadelig voor mijn herstel. Het eerste half jaar van mijn ziekte had ik het niet door dat ik zaken moest nalezen, ik schrok van de nadelige gevolgen en sindsdien ben ik zo alert. Helaas zijn de nadelige gevolgen nog niet verholpen en dat heeft een flinke deuk opgeleverd in mijn vertrouwen.
Ik ben heel blij te lezen dat u dit aan de kaak stelt. Mijn ervaring is helaas ook dat de meerderheid niet goed luistert en daardoor simpele dingen over het hoofd zien die cruciaal zijn.
Laat een reactie achter
Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.
Initiatief van
Partners van ZorgkaartNederland
