Naar de navigatie Naar de inhoud

Op een paar vierkante meter

Geplaatst op 25 juni 2015 door - 4291 keer bekeken

Foto Op een paar vierkante meter

Voor mijn werk als vrijwilliger in de terminale zorg sta ik vaak voor een voor mij onbekende deur. Als vreemde kom ik in een huis dat een heel leven in zich opgeslagen heeft. Soms krijg ik een stukje van het verhaal te horen.

Kleine cirkel

Waar ik als vrijwilliger binnenkom, heeft het leven zich al teruggetrokken op een paar vierkante meter. Hoe groot of klein het huis ook is, ik stap een kleine cirkel binnen: bed, tafel, stoel.
Het centrum van die cirkel is een mens die zich, vaak onwillekeurig, op zijn of haar beurt enigszins heeft teruggetrokken in zichzelf.  
De ontvangst is vriendelijk of afwezig, nieuwsgierig of gelaten. Het maakt niet uit, ik stem mij af op wat de ander uitzendt.

In alle rust laat ik de kleine cirkel waarin ik binnengelaten ben op mij inwerken. Elk huis heeft een eigen sfeer en ruikt anders. Een geur van schoonmaakmiddel, incontinentie, bloemen of ontelbare maaltjes bloemkool. Soms allemaal tegelijk.

Een eeuw in een keukenkastje

Meestal staan de indringers apart op een tafeltje. De dozen met gazen en handschoenen, zakken met incontinentiemateriaal en mappen van zorgverleners. Ze vallen uit de toon met de knusheid van het vertrek, net als het geluid van de bedpomp.

De rest van de kamer zegt meer over wie er in het bed ligt. Foto’s van de (klein)kinderen, handgeknoopte kussens, souvenirs van verre reizen, alles spreekt van het leven.
Soms maak ik op uitnodiging iets te drinken klaar en open dan keukenkastjes. Senseo-kopjes staan gemoedelijk naast een Bolletje-beschuitbus van voor de oorlog. Het verkleurde spaarpotje van de zending flankeert een oranje plastic suikerpot met paarse bloemen. Zoveel herinneringen.
Een eeuw in een keukenkastje.

Bloemen op de deksel

Af en toe raken we aan de praat over een ogenschijnlijk alledaags voorwerp.
Het houten sieradenkistje op een kastje blijkt het cadeau te zijn dat mijnheer zelf gemaakt heeft voor zijn toenmalige verloofde. Zijn vrouw is inmiddels overleden, het kistje staat tijdloos en bescheiden in de kamer. Mijnheer moedigt mij aan het op te pakken. Hij wijst me op de zwaluwstaartverbindingen in de hoeken.
“Dat kost tijd. Een precisieklusje”,  zijn stem leeft op van trots.
Voorzichtig liefkoost hij het inlegwerk op de deksel.
“Bloemen, daar hield ze van”, zegt hij zacht.

Ciska Rippen



Er zijn nog geen reacties. Laat een reactie achter

Nog geen reacties geplaatst


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.