Op naar het infuus

Met zorg kleed ik me aan, een wit kanten lingerie-setje, mijn nieuwe donkerblauwe 7/8 spijkerbroek met hagelwit gestreken overhemdblouse. De cognackleurige riem past bij mijn tas. Mijn zwarte lak flatjes met strikje glanzen me tegemoet.

With these hands

Zorgvuldig ga ik in de make-up. Een lichte oogopslag door mijn nieuwe highlighter. En natuurlijk als klapper mijn favoriete oranje lipstick.

Ik draag een nieuwe ring, uit Ierland. Oorspronkelijk een trouwring met een prachtige betekenis. De betekenis is nu aan mezelf: With these hands I give you my heart and crown it with love. (Ik geef je met deze handen mijn hart en bekroon deze met liefde).

Vandaag weer een avontuur

Om mijn ene pols mijn horloge, om mijn andere pols 3 armbanden – een met roze parels en een met rozenkwarts , en een dun bandje lapis lazuli, omdat ik de kleur zo prachtig vind. Allemaal uit Lesbos, waaraan ik fijne herinneringen heb. En een herinnering verleden jaar uit Elburg “Loving my adventures.”

Vanmiddag weer een avontuur. Ahh, vandaar zo opgedoft zou je zeggen.

Mijn adventure vanmiddag is mijn rondje ziekenhuis, op de dagbehandeling voor mijn infuus, die ik elke 8 weken krijg. Dus mijn afspraak is in het ziekenhuis. Een extra reden om er spetterend uit te zien. Mijn vriendin wenst me op de app sterkte met een “het is niet niks”.

Het is niet niks

Is het niet niks? Ik waai er overheen. Het moet toch gebeuren en ik zou niet zeuren. Ik maak er gewoon wat van en dompel me wederom onder, onder de bezielende leiding, de herkenning en humor van de afdeling dagbehandeling. Met een frequentie als deze kom je regelmatig dezelfde  mensen tegen. Dat schept een band. En maakt het ook moeilijk. Want het thuisfront begrijpt me juist nog niet altijd.

Lees meer blogs van Marianne >