Naar de navigatie Naar de inhoud

Over normaal gesproken...

Geplaatst op 22 mei 2015 door - 1684 keer bekeken

Foto Over normaal gesproken...

Op zaterdagmorgen met een nog slaperig hoofd, kopje koffie in de hand, bekeek ik zo eens het rijtje ouders op het sportveld. Hun kinderen toejuichend, hingen ze aan de rand van het veld over het hek. Sommigen onder hen gingen helemaal op in het spel van hun kinderen. Bij elke naderende goal werd er geschreeuwd, maar ook gestampt en gevloekt. Wat is nou eigenlijk ‘normaal’ gedrag, vroeg ik mij af?

Terug naar het ziekenhuis of de kliniek; in werkelijkheid is het gesprek in de spreekkamer van een arts een continu geschipper tussen vasthouden aan eigen normen en waarden en je verplaatsen in die van de ander. Met name als het onderwerp cosmetische chirurgie betreft. Het is voor mij iedere keer weer een uitdaging om een gesprek met een patiënt of cliënt zonder vooroordelen aan te gaan. Dit gaat namelijk verder dan afvragen wat ‘normaal’ gedrag is…

Moraal

Tijdens een ‘esthetisch’ spreekuur, zie ik cliënten met een wens tot verfraaiing van hun lichaam. Bijna altijd betreft dit een voor mij invoelbare wens. Maar niet altijd. Soms is de vraag bijvoorbeeld gewoonweg; ‘een borstvergroting, zo groot mogelijk graag, het mag er best een beetje nep uitzien’. Er is veel mogelijk en het hoeft mijn smaak niet te zijn. Maar waar mijn moraal begint, ligt de grens.
Vooroordelen weggecijferd, wil ik het precieze motief van de cliënt aan het licht krijgen. Ze moeten weten dat ik aan hun wensen voldoe tot waar het niet meer medisch of ethisch verantwoord is. 

Het is uitdagend om het uiterlijk van een cliënt te mogen verfraaien met name als zij een ongemak aan hun lichaam ondervinden. Maar het is een uitdaging om (binnen bepaalde kaders) de wens van de enorm grote borsten te vervullen en in te schatten of dat haar geluk gaat brengen zowel op psychisch als op medisch vlak.

Terug op het hockeyveld. Naar mate het spel vorderde, verhitte de sfeer. Een ouder, met wie ik leuk contact had (onze dochters zijn vriendinnen), hield het niet meer. Ze klom over het hek dat haar er in de 1e helft van had weerhouden om zich als een onverlaat op het veld te begeven. Met plaatsvervangende schaamte zag ik haar op de minderjarige scheidsrechter afvliegen. “Dit had de scheids nooit mogen affluiten!” klinkt het onder de achterblijvers bij het hek.

Weer even resetten; het gaat om een hockeyspel van 7-jarigen. Ik sla van opwinding de nog te hete laatste slok koffie achterover en kijk het tafereel aan. Gelukkig staat er nog een ‘normale’ coach langs het veld die ik hoor zeggen: “Dat ouders hier zich zo mee bemoeien, dat hoort niet.” 

Vooroordelen voor je houden

Het is bijzonder om te zien hoe normen en waarden individueel zijn. Een goede reden dus om mij van vooroordelen te onthouden in de spreekkamer. De reden waarom mensen met bepaalde cosmetische vragen komen staat centraal. De belangrijkste reden is dat ze zich elk moment van de dag gelukkiger zal voelen na de ingreep. Uitwendige en inwendige beleving gaan hand in hand en moeten er samen op vooruit gaan.

Terug in de spreekkamer zag ik eens zo’n cliënte, intens tevreden met haar gloednieuwe grote cup. Zij had haar blouse tot hoog in de hals dicht geknoopt. “ Waarom na deze borstvergroting niet iets meer open decolleté?” vraag ik haar. “Nee “zei ze gedecideerd: ‘niemand hoeft dat toch te zien? Bovendien hoort dat niet zo!”

Alice Michels

Deze blog is eerder verschenen op de website van VieCuriMOOI.



Er zijn nog geen reacties. Laat een reactie achter

Nog geen reacties geplaatst


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.