Blogs over Reuma - pagina 2
Lees en discussieer mee over patiëntervaringen en kwaliteit van de zorg
21 artikelen
Kleine ingreep, grote gevolgen
23 juli 2015 Tineke den Boer
Sinds een aantal jaren heb ik duimbasisartrose aan mijn linkerhand. Niet handig, maar soit, beter dan mijn rechterhand waar ik werkelijk alles mee doe. Handtekeningen onder brieven zetten, tandpoetsen, boterhammen smeren. You name it, ik doe het met rechts.
Wanneer worden traditionele en alternatieve dokters eens vriendjes?
22 juli 2015 Jessica de Korte
"Dit is de Oberon," zegt mijn reumatoloog, terwijl hij een koptelefoon op mijn hoofd zet. "Ooit ontwikkeld door de Russische geheime dienst." Geluidsgolven schieten door mijn lijf en maken een kaart van mijn organen. Ik frons mijn wenkbrauwen en vraag me af in welke vreemde situatie ik ben beland. Op het scherm wordt ondertussen ingezoomd op de problemen: mijn neus ('te gevoelig'), mijn schouders en rug. Bizar. Het klopt als een bus.
Hand in hand: lichaam en geest
16 juli 2015 Erin van Ravenswaaij
Zoals bij heel veel ziekten, aandoeningen of handicaps geldt bij fibromyalgie ook: lichaam en geest gaan samen. Als ik meer stress heb, heb ik meer pijn. Als ik mij somber voel, ben ik moe. Als ik overprikkeld ben, krijg ik meer hoofdpijn. Naast de fibromyalgie heb ik ook PDD-NOS en dat is eigenlijk helemaal geen handige combinatie.
Brief aan mijn specialist
3 juni 2015 Mary Sjabbens
Beste dokter P, Binnenkort zal ik weer tegenover jou zitten. Als eerste zal jij ongetwijfeld vragen hoe het met mij gaat, want we hebben elkaar ruim drie maanden niet gesproken. Je weet dat ik een paar maanden geleden acuut gestopt ben met de injecties vanwege een allergische reactie op mijn been. Op dat moment besloot ik om een periode volledig te stoppen met medicatie.
Denken aan de toekomst
20 mei 2015 Jessica de Korte
Wat als je nu reuma krijgt?" Even viel ik stil. We hadden het over de onbetaalbare pensioen- en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen voor zzp'ers. Dat onderwerp was even ter sprake gekomen tijdens een interview, wat wel vaker gebeurt. Als freelancejournalist ben ik zzp'er, maar heb ik geen budget voor regelingen die in de ogen van velen onmisbaar zijn.
Ik kan niet werken, een Wajong?
8 mei 2015 Erin van Ravenswaaij
Op mijn 17e stond het al als een paal boven water: naast studeren, zou werken ook niet gaan lukken. Met mijn hoge zorgkosten en alleen een studiefinanciering zou ik niet rondkomen. Oplossing? Een Wajong-uitkering aanvragen. Voor mij was dat een heel grote stap. Alsof ik definitief afscheid nam van een vorig leven. Of van een leven dat ik altijd in mijn dromen zag. Op mijn 17e stond het al als een paal boven water: naast studeren, zou werken ook niet gaan lukken. Met mijn hoge zorgkosten en alleen een studiefinanciering zou ik niet rondkomen. Oplossing? Een Wajong-uitkering aanvragen. Voor mij was dat een heel grote stap. Alsof ik definitief afscheid nam van een vorig leven. Of van een leven dat ik altijd in mijn dromen zag.
Ik haat je, ik hou van je: een open brief aan fibromyalgie
16 april 2015 Erin van Ravenswaaij
Almelo, 29 maart 2015 Hoi fibromyalgie, We zijn nu zo’n 5 jaar onlosmakelijk met elkaar verbonden. Of eigenlijk tot elkaar veroordeeld: jij koos mij, maar je was niet per definitie mijn eerste keuze. Onze start was dan ook moeilijk. Zoals in iedere relatie was het aftasten: wat werkt wel en wat niet.
Naar school met fibromyalgie is een marathon
2 april 2015 Erin van Ravenswaaij
Bijna 3 jaar geleden begon ik aan de opleiding sociaal cultureel werk op mbo 4-niveau. Ik had er verschrikkelijk veel zin in. Ik wist het; dit is precies wat ik wil.
Sporten doet soms meer dan je denkt
4 maart 2015 Jessica de Korte
Deze maand zat ik veel in het ziekenhuis, niet voor mezelf of het boek waaraan ik werk, over jongeren die 'onzichtbaar' ziek zijn. Nee, ik was er voor mijn oma. De hele familie was zich rot geschrokken. Mijn oma is 80 jaar, zo fit als een hoentje, maar de laatste tijd ging het toch wat slechter met haar gezondheid en daar kwam ineens een herseninfarct achteraan. Out of the blue. Dus zo zat ik dagen achtereen in het Westeinde in Den Haag, waar mijn moeder op de stroke-afdeling werkt.
De eenzaamheid van revalideren
26 februari 2015 Erin van Ravenswaaij
Met mijn koffers loop ik door de gang van het stille revalidatiecentrum. De kofferwieltjes krassen over de lichte tegelvloer. Terwijl ik naar de foto’s aan de muren, kijk denk ik: ‘Dit wordt dus twaalf weken lang mijn thuis. Een thuis zonder familie en vrienden. Een thuis waar ik alleen ben.’