Naar de navigatie Naar de inhoud

Blogs over Verzorgingshuis - pagina 4

Lees en discussieer mee over patiëntervaringen en kwaliteit van de zorg

59 artikelen

Blog De waarheid

De waarheid

9 augustus 2016 Johan Jong

‘Goedemorgen Broeder, hoe laat ga ik naar huis toe?’ ‘Mevrouw Klein, u bent al thuis, u woont hier.’ ‘Oh ja broeder, dat is ook zo. Goedemorgen Broeder, hoe laat ga ik naar huis toe?’ ‘Goedemorgen mevrouw Klein, uw zoon komt u vanavond na het eten ophalen om u naar huis te brengen.’ ‘Dank u wel broeder, dan ga ik nu eerst even boodschappen doen voor het avondeten.’

Blog Intouchables in Utrecht

Intouchables in Utrecht

4 augustus 2016 Johan Carbo

De lift omhoog in heel zijn eenvoudige stille symboliek. Terug in het verpleeghuis van de vele dagelijkse uurtjes thuis of bij goede vrienden. De dagelijkse prikkels en gezonde buitenlucht houden Ellen in conditie en bij de les.

Blog De Marlene Dietrich van ons verpleeghuis

De Marlene Dietrich van ons verpleeghuis

21 juli 2016 Johan Carbo

‘Hoe komt u toch aan zo’n mooie vrouw?’, vroeg de dementerende met haar tandeloze mondje laatst guitig tijdens de aspergemaaltijd in ons verpleeghuis. Ze zat recht tegenover mij en keek me met ondeugende glinsterogen aan. ‘Nou, vertel me dat eens’. ‘Maar mevrouw Van Loenhout, vraagt u zich niet af hoe Ellen aan mij kwam?’ ‘Nee, dat hoef ik niet te weten’. Een paar seconden later was ze afgeleid door een vork met aardappelpuree die begeleidster Agnes haar voorhield. Ik probeerde nog: of ze ook mij geen knapperd vond. Maar ik legde het genadeloos af tegen de aardappelpuree.

Blog In het verzorgingshuis

In het verzorgingshuis

14 juli 2016 Redactie ZorgkaartNederland

Misschien heeft u afgelopen weekend in De Telegraaf het artikel over verpleeghuizen gelezen? Met daarbij het prachtige gedicht van bewoonster Claar Margadant (90). Zij schreef dit gedicht voor het ZorgkaartNederland interviewteam.

Blog Verpleeghuizen die de mensenrechten schenden

Verpleeghuizen die de mensenrechten schenden

14 juli 2016 Johan Carbo

De meeste verpleeghuizen deugen zogezegd. Maar een aantal zou wegens wanprestatie (de patiëntveiligheid die in het geding is!) gesloten dienen te worden of onder verscherpt toezicht moeten worden geplaatst. De duimschroeven! Even op ons in laten werken. Nederland anno 2016: de patiëntveiligheid die in gevaar is! Wie dat op zijn armzalige geweten heeft, verdient wegens mensenrechtenschending de rechter! Hoorde naar aanleiding van het rapport over de verpleeghuiskwaliteit een belanghebbende (overigens gelukkig vergeefs) bazelen dat openbaarmaking van een zwarte lijst maar beter achterwege kon blijven. In het belang van de bewoners die immers geen kant op konden. Je moet maar durven.

Blog De ZorgkaartNederland Inspiratiedag voor de care was een succes

De ZorgkaartNederland Inspiratiedag voor de care was een succes

12 juli 2016 Redactie ZorgkaartNederland

De ZorgkaartNederland Inspiratiedag voor de care op 30 juni was weer een groot succes. Tijdens deze middag kwamen verschillende kwaliteits-, beleids- en communicatieprofessionals van verpleeg- en verzorgingshuizen en thuiszorgorganisaties bij elkaar om ervaringen met ZorgkaartNederland te delen. Kon u hier niet bij zijn of bent u wel geweest en benieuwd naar een samenvatting van de dag? Lees dan snel verder. We hebben een selectie gemaakt van de uitkomsten per thema. Ook vindt u de presentaties van de verschillende sprekers terug.

Blog We moeten van die hooghartige bestuurdersmentaliteit af

We moeten van die hooghartige bestuurdersmentaliteit af

5 juli 2016 Johan Carbo

Sprak onlangs een meisje dat stage liep in een verpleeghuis. ‘Weet u’, sprak het meisje onthutst , en ik vat haar woorden even kort samen – ‘Weet u, ik wilde etensresten in de pedaalemmer gooien en zag daarin tot mijn schrik medicijnen liggen. Ik liep er meteen mee naar één van de vaste verzorgers. Ze waren vergeten een bewoonster op tijd haar pilletjes te geven. Dus daarom maar de afvalbak. Alsof dit de gewoonste zaak van de wereld was. Of dit dan niet moest worden gemeld bij de overdracht? Nee hoor, dat hoefde allemaal niet. Geen haan die hier naar kraaide. Ik was met stomheid geslagen. Of ik maar zo vriendelijk wilde zijn over die pedaalemmer mijn mond te houden tijdens het verdere verloop van mijn stage. Wat doe je dan? Maar ik voel me wel medeplichtig’.

Blog “Met ZorgkaartNederland kan ik echt het verschil maken!”

“Met ZorgkaartNederland kan ik echt het verschil maken!”

4 juli 2016 Redactie ZorgkaartNederland

Age Brugman is marketing- en communicatieadviseur bij Cordaan. Het is één van zijn taken om ZorgkaartNederland binnen Cordaan op de spreekwoordelijke kaart te zetten. ‘Ik informeer en enthousiasmeer de zorgmedewerkers op al onze locaties met als doel zoveel mogelijk waarderingen op te halen.’

Blog Blije geiten vervelen stierlijk

Blije geiten vervelen stierlijk

30 juni 2016 Johan Carbo

Ergerlijk al die personeelsbladen en interne magazines die zo schaamteloos aan zelfbevlekking doen en waarvoor zo onnodig veel bomen worden gekapt. Gaf ooit eens les aan een redactieteam van een politieregio. Na enkele sessies zette zich ook een voor mij totaal onbekende mevrouw aan tafel. Of ze ook tot de makers van het magazine behoorde die via scholing verwoede pogingen deden zich wat minder als blije geiten te gaan gedragen? Mevrouw kwam terug van zwangerschapsverlof. Of ze onze verrichtingen ondertussen ademloos had gevolgd?

Blog Volledig gevangen in hun eigen lichaam

Volledig gevangen in hun eigen lichaam

23 juni 2016 Johan Carbo

Ik werd in Kerkrade weer een ervaring rijker in het verdrietige besef van de draagwijdte van parkinson en alles wat die verraderlijke aandoening nog verder teweeg kan brengen. Ik zag er de ziekte van Parkinson in zijn nog betrekkelijk vriendelijke gedaante. Maar ook in zijn wrede, rauwe en mensonterende context. Mijn echtgenote Ellen, eveneens getroffen door parkinson, was mee. Terug naar huis zat ze dromerig naast me. Maar ze was behoorlijk goed geweest. Ze had genoeg prikkels gehad. Ik vroeg of ze nog van me hield. ‘Hartstikke’, fluisterde ze half binnensmonds. Dát wilde ik horen. Dat had ik nou nét even nodig. Mijn lief die nog steeds hartstikke veel van me hield. Ze kneep erbij in mijn hand. Het was als manna. Een parkinsonpatiënt kan nog heel dichtbij zijn. Je verkijkt je daar gemakkelijk op. Kerkrade had pijn gedaan, en ook weer niet. Beelden die nimmer meer zullen vervagen. Ik zag de ziekte van Parkinson in heel zijn verscheidenheid en meest uiteenlopende gedaanten. En ik wist het: de titel van mijn verslag zou worden: Volledig gevangen in hun eigen lichaam. Ik bezag Ellen van opzij en herinnerde me wat ze eens had gepreveld: ‘Ik voel me een stakker Jopie’.