Stelt ons voor dilemma’s. Drie noem ik er. Vandaag is opnieuw breed uitgemeten dat werkgevers de mogelijkheid willen hebben om sneller van medewerkers af te komen, die ongezond leven.
Een mijlpaal gepasseerd, 75.000 waarderingen op ZorgkaartNederland.nl. Een prima cijfer op een mooi rapport. De website is ruim twee jaar in de lucht is en trekt maandelijks zo'n 750.000 bezoekers. Dagelijks worden er zo'n honderdvijfendertig waarderingen geplaatst.
Na enkele incidenten ontstond in februari 2012 een maatschappelijk debat over het medisch beroepsgeheim. Eerst vond neurochirurg Tulleken het nodig om als niet-behandelend arts het Nederlandse volk te informeren over de gezondheidstoestand van Prins Friso. In dezelfde week raakte het VUmc in opspraak vanwege TV-opnamen voor een RTL programma. Juist enkele dagen daarvoor had minister Opstelten van Veiligheid en Justitie tijdens het KNMG-congres “Komt een agent bij de dokter”, nog een pleidooi gehouden om het medisch beroepsgeheim niet “in beton” te gieten. Toch neem ik aan dat de minister niet instemt met deze incidenten…
Mensen die ouder worden consumeren meer zorg. Nu is het fenomeen ‘consumeren’ iets dat de laatste jaren onder druk staat. Het begrip consumeren was in de jaren zeventig en tachtig hip en sexy, en levert in de jaren na het millennium steeds meer fronsende wenkbrauwen op.
Mevrouw A. schrijft ons het volgende: “Wat mij altijd hekelt is het overleg tussen de apotheek en mij als patiënt. Als de specialist mij iets voorschrijft, schrijft ze vaak meteen 150 tabletten voor. Ik ben echter voor veel medicijnen allergisch. Belangrijk dus om eerst uit te proberen of het medicijn wel geschikt voor me is. Ik vraag bij de apotheek dan ook meestal om een klein aantal van een nieuw medicijn. Het antwoord van de apotheek is standaard ‘nee’. En ‘Wij leveren wat de specialist voorschrijft’. Dus neem ik 150 tabletten mee naar huis en moet ik er heel regelmatig 145 weer terugbrengen vanwege een allergische reactie. Dit is mij nu al meerdere keren overkomen. Ik heb het gevoel dat dit veel geld kost in de zorgverlening.”
Soms gaat er iets mis bij een behandeling. Natuurlijk, iedereen maakt fouten, maar sommige fouten hadden voorkomen kunnen worden. Bijvoorbeeld door beter te luisteren naar de patient. Dat blijkt wel uit het trieste verhaal van meneer B.
“In een gleuf in het keukenblok ligt het zorgdossier. We zijn nieuwsgierig en mogen er een blik in werpen. Qua medicijngebruik en -verstrekking is het actueel, maar verder is de vulling niet up to date en vooral onleesbaar. De formalistische en ambtelijke taal in indicatiebesluiten en correspondentie van Zorgkantoor, Sociale Verzekeringsbank en al wat dies meer zij, is werkelijk stuitend te noemen. Is er nu geen functionaris met gezond verstand die bij het opstellen van een brief of besluit denkt: dit moet anders, want hier kan mijn vader of moeder echt geen chocola van maken?” (Fragment visite aan Woon- en Zorgcentrum Sainte Marie op www.zorgvisite.nl).
Het Deventer Ziekenhuis doet sinds 2 jaar actief mee op ZorgkaartNederland.nl. Deelname is een onlosmakelijk gevolg van de keuze dat we transparant willen zijn over wat we doen en openstaan voor complimenten en ook voor kritiek. En ja, we doen ook mee omdat we de 8.4 die we scoren graag uitventen.
Drie specialisten van het ziekenhuis Rijnstate Arnhem, urologen Michael van Balken (@MRvanBalken) en Carl Wijburg (@roboturoloog) en gynaecoloog Francis Hartog (@FrancisHartog) zijn zeer actief op Twitter. Zij tweeten regelmatig over hoe zij in hun werk het gedachtegoed van Compassion for Care tot uitdrukking brengen. "Het gaat erom steeds te bedenken in patiëntencontacten: wat zou ik fijn vinden als ik in deze situatie zat", vertelt Van Balken.
