Blog - pagina 61

Ruim twee jaar ben ik coach en adviseer ik in een verpleeghuis. Een mooi huis, waar veel geïnvesteerd wordt in de zorg voor cliënt én medewerker. De eerste twee jaar werkte ik op afdelingen voor mensen met een psycho-geriatrische aandoening.

Tijdens mijn opleiding als arts zei een collega een keer dat mensen op het poliklinisch spreekuur zo lastig kunnen zijn. Een van mijn opleiders zei toen: ‘patiënten zijn niet lastig, dokters zijn lastig!’ Ook hoor je dokters weleens zeggen: ‘dat zijn zulke leuke mensen om voor te zorgen.’

Als patiënt heb je recht op een vrije keuze in de zorg. Ook als het gaat om verpleging en verzorging, heb je als patiënt het recht om zelf een keuze te maken. Vrije keuze wordt wel op verschillende manieren beperkt. De zorgverzekeraar is verantwoordelijk voor de zorginkoop en sluit contracten met instellingen. Maar niet met alle instellingen, waardoor de keuze van de verzekerde wordt ingeperkt.

In 2005 krijgt Peter Kapitein te horen dat hij lymfeklierkanker heeft. Om geld binnen te halen voor onderzoek naar kanker, fietst de voormalig topsporter een jaar later zes keer de Alpe d'Huez op. Het initiatief blijkt een doorslaand succes. Inmiddels befietsen jaarlijks duizenden deelnemers de Alpe d'Huez, voor de stichting Alpe d’HuZes, die Peter heeft opgezet.

Stel: je krijgt de diagnose kanker…wat doe je? Neem je de regie om het project van je leven te kunnen managen? Wil je bewust kiezen voor een ziekenhuis dat het beste bij je past? Een goede afweging maken tussen de verschillende behandelopties? Het is niet makkelijk om te kiezen op een moment dat angst en vele vragen de overhand hebben en er tegelijkertijd veel informatie op je af komt.

Eerst moet ik nog de wereld redden, daarna kom ik bij jou’ zingt Xander de Buisonjé. De wereld redden is voor mij een soort fantasie, die me onbewust voort lijkt te drijven. Elke dag weer aan de slag om een figuurlijke hand uit te steken naar mijn medemens, om met hem mee te denken. Om af te tasten en voor hem te verwoorden wat hij nodig heeft om zich beter te voelen, hem serieus te nemen in zijn ideeën en te luisteren naar zijn diepste zielenroerselen.

Ik ben apetrots op mevrouw C, die mij veel geleerd heeft. Ze heeft me toestemming gegeven om haar verhaal te vertellen. Deze mevrouw is al een paar jaar patiënt in mijn praktijk. De contacten verliepen vaak stroef, ze had vage klachten en ik kon er niet zoveel mee. Zo modderden we wat voort en beide partijen waren niet tevreden over het verloop.

Terugkijkend naar 2012, zullen velen dit als een donker jaar ervaren. Crisis, depressie, bezuinigingen, rampen, geweld in de sport, fouten in de zorg; geen rijtje gebeurtenissen om blij en vrolijk van te worden. Zelfs voor een rasoptimist als ik, die eigenlijk altijd letterlijk fluitend door het leven gaat, is dat niet altijd gemakkelijk om vol te houden. Toch kijk ik ook zeer tevreden terug op 2012.

Wat weet u van het tuchtrecht in Nederland? De meeste mensen weten dat je als patiënt de mogelijkheid hebt om een klacht in te dienen bij een tuchtcollege. Maar wanneer doe je dat eigenlijk? En wat levert het je als patiënt op?

We worden weer overstelpt met post van de zorgverzekeraars. ‘Stap nu over!’ is het devies. Maar waarom eigenlijk? Veel makkelijker is het om te blijven bij de zorgverzekeraar en de polis die ik nu heb. Wil ik wel tijd besteden aan het uitzoeken wat er ook alweer precies in mijn polis staat en of ik daarmee wel goed verzekerd ben? Dat heb ik toen ik de verzekering ooit afsloot toch al gedaan?