Reuma in cijfers

2 miljoen Nederlanders

In totaal hebben bijna 2 miljoen Nederlanders een vorm van reuma, dat is 1 op de 9 Nederlanders. Dus van de 9 mensen die je kent, is er 1 iemand met reuma. Daarbij krijgen elke dag 700 mensen de diagnose reuma.

Ruim tweederde van die 2 miljoen mensen wordt beperkt door pijn, vermoeidheid of verminderde mobiliteit. En meer dan de helft ervaart eenzaamheid.

Dat zijn schokkende cijfers, vond ook meneer Putters. Hoewel hij een man van de cijfers is, had hij deze cijfers niet verwacht. Hij was dan ook oprecht geschokt. En hij had daarom een scherpe vraag voor de overheid, in de persoon van staatssecretaris van VWS Martin van Rijn. Maar daarover straks meer.

Eenzaamheid

Zelf schrok ik vooral van het percentage reumapatiënten dat eenzaamheid ervaart: 54%. Dat vind ik veel! Als ik sta te hannesen in de keuken omdat ik een pot bonen (of zoiets) niet open krijg, mis ik soms best iemand die me kan helpen. Maar dat is niet het soort eenzaamheid wat dit cijfer uitdrukt. Dat gaat om mensen wiens wereld een stuk kleiner is geworden; ze kunnen door hun ziekte niet meer werken. Hebben daardoor minder geld te besteden en daarmee minder kansen op vrijetijdsbesteding. Hierdoor komen ze minder snel andere mensen tegen. En ik kan me ook zo voorstellen dat reuma een ziekte is die niet door iedereen goed begrepen wordt, waardoor je ook vrienden kwijtraakt. Het is een vicieuze cirkel waar deze eenzame mensen inzitten. Wie helpt ze daaruit?

Toenemende kosten

En dan is er in deze tijd ook nog onzekerheid over toenemende kosten. Ieder jaar is er een stijging van de zorgpremie en vaak ook van het eigen risico. En dan is er de bureaucratie. Eén van de redenen waarom fysiotherapie niet vergoed wordt voor reumapatiënten, is omdat reuma niet gezien wordt als chronische ziekte. Door wie niet als zodanig gezien wordt?!

Goedkoop is duurkoop als het om zorgverlening gaat, aldus meneer Putters. En zo is het! Zijn scherpe vraag aan Van Rijn was: “Wat kan en wil de overheid doen om participatie van reumapatiënten nu en in de toekomst te faciliteren en stimuleren?” Goede vraag, dacht ik. Helaas was het antwoord teleurstellend. Staatssecretaris Van Rijn is niet uitgebreid op de vraag ingegaan. Ik denk dat hij een beetje verrast was door de scherpte van de vraag. Zijn antwoord was zijn welbekende mantra: “Daar ligt een rol voor de gemeente. En als dat niet voldoende is, is het advies om het netwerk aan te spreken.” Tja, dan kom ik weer terug bij het getal over eenzaamheid: meer dan de helft van de reumapatiënten ervaart eenzaamheid en zal dus een beperkt netwerk hebben. Wie helpt hen meneer van Rijn?

Violiste en reumapatiënt Kim Spierenburg, die tijdens het jubileum optrad, probeert anderen te inspireren: “als je iets doet waar je heel blij van wordt, kan dat iets goeds doen voor je gezondheid”. Ik ben het daar volledig mee eens. In volgende blogs zal ik ingaan op hoe ik omga met mijn leven met reuma.

Michelle van Wijngaarde