Naar de navigatie Naar de inhoud

Samen over pijn praten

Geplaatst op 22 oktober 2015 door - 9200 keer bekeken

Mijn reumamaatje. Zo noemde de Vlaamse journalist me. Ik kende hem pas drie dagen. Met een dikke knuffel nam hij afscheid, terwijl de andere journalisten ons enigszins verward aanstaarden; zij hadden duidelijk wat gemist.

Doorvragen

Tijdens de eerste avond van een persreis had de Vlaming laten vallen een 'zware periode' achter de rug te hebben. Ik was de enige die doorvroeg. En zo wist ik na één uur al dat hij was genezen van kanker, maar in hetzelfde jaar de diagnose reuma had gekregen. Het bleek allemaal nog heel pril.

Ik was een beetje nerveus geweest, of ik de persreis met intensieve bergwandelingen zou redden, met allemaal superfitte journalisten. Dat gevoel verdween snel. Ja, ‘we’ - mijn reumamaatje en ik - liepen vaak met zijn tweeën achteraan, maar dat kwam vooral omdat we ons werk zo serieus namen en een bérg aan foto's schoten. Met interviews zaten wij fanatiek over onze notitieboekjes gebogen. De meeste andere journalisten bleken minder actief, zagen het avontuur misschien eerder als een snoepreisje.

Geen reactie

In zijn enthousiasme een 'buddy' gevonden te hebben, probeerde de Vlaming onze aandoening in de groep te gooien. Hij was het niet gewend achteraan te lopen, beklom eerder nog de Mont Blanc ("Nee, dat was niet zo moeilijk, maar toen was ik nog gezond."). Alleen: als hij het onderwerp tijdens de lunch of het diner ter sprake bracht, reageerde niemand.

"Jessica en ik hebben hetzelfde," zei hij. "Daarom wil ik net als haar een glutenvrij dieet proberen."
Later zelfs: "Jessica en ik hebben allebei reuma."

De stiltes verbaasden me nauwelijks. Ik was het eigenlijk wel gewend. Zelf breng ik mijn aandoening liever niet ter sprake, tenzij iemand er specifiek om vraagt. Meestal verloopt het gesprek dan zo:
"Waarom heb je een glutenvrij dieet, omdat je het zelf wilt of vanwege het advies van een dokter?"
"Ik heb reumatische klachten en dit lijkt te werken."
"Oh."
Stilte.

Soms nog: "fijn".
Eén van de dertig keer vraagt iemand door.

Spook

Ik herkende me in het gedrag van mijn nieuwe 'reumamaatje'. Toen de diagnose fibromyalgie bij mij werd gesteld, wilde ik dat heel graag delen, maar mensen vroegen na mijn mededeling eigenlijk nooit hoe het nu écht met me ging. De reuma was een spook geworden.

Helaas is de fibromyalgie voor mij soms nog heel erg aanwezig. Na twee intensieve bergwandelingen werd ik op dag drie van de persreis mégastijf wakker. Ik had eigenwijs zonder wandelstokken gelopen ('dat is toch voor oudjes') en kon mijn bed amper uitkomen. "Ga straks de sauna in," zei mijn reumamaatje bij het ontbijt. "Dat zal je goeddoen."

Die kleine opmerking bleek zo'n geweldig klop op de schouder. Even iemand die aan me dacht en met me meeleefde, iemand die wist wat ik doormaakte.

Tinder voor chronisch zieken

Praatgroepen heb ik eigenlijk altijd vermeden omdat ik niet 'samen zielig wil lopen doen'. Achteraf gezien wellicht een verkeerde inschatting. Het is heel fijn om even met een mede-ervaringsdeskundige te zijn. Ik pleit dan ook voor Tinder voor chronisch zieken, niet voor relaties, maar voor vriendschappen. Of gewoon voor één afspraakje, zodat je weet dat je niet de enige bent die met voortdurende pijn moet leven.

Jessica de Korte (@jdk222)

Hulp bij kiezen

Filter en sorteer alle zorgaanbieders

Maak een keuze voor een zorgaanbieder door de hele lijst te filteren en sorteren.

Bekijk alle zorgaanbieders


Er is 1 reactie geplaatst

Bruno | 18 maart 2016

Hallo reumamaatje ;-)

Mooi artikel, maar vooral de nagel op de kop.
Blij dat je ons verhaal brengt en vooral dat anderen er wat kunnen aan hebben.

Daar bedoel ik mee, dat men niet langer bang moet zijn om over iets te spreken, niet als 'zieke of patiënt', niet als lotgenoot, partner, collega, kennis, vriend en ja, zelfs met een onbekende.

Zo let ik nu meer op gluten waardoor ik me op diverse vlakken beter voel. Bedankt voor de info.

Blij dat we mekaar ontmoetten, laat ons in contact blijven ;-)


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.