Naar de navigatie Naar de inhoud

Schaamte

Geplaatst op 12 juli 2016 door - 6588 keer bekeken

Foto Schaamte

Dan komt de verpleegkundige, die de deur opentrekt zonder te kloppen. Het maakt ook eigenlijk niets meer uit, maar door de vreselijke huilbui kom ik ook niet echt uit mijn woorden. ‘Er ligt allemaal bloed in de toiletpot’, snotter ik. ‘En ik ben duizelig’.

Ik voel schaamte, omdat ik met mijn broek op mijn enkels een wildvreemde bij me laat komen en het stinkt hier echt verschrikkelijk. Nu weet ik zelf ook wel dat ontlasting stinkt, maar dit is echt niet te harden en normaal is er niemand bij. Ik schaam me.
Maar de verpleegkundige kijkt vriendelijk en warm.

‘Blijf maar even zitten tot de duizeligheid wegtrekt. Dan help ik je zo naar bed.’
Even later kom ik tot bedaren. Ze helpt me overeind en trekt mijn pyjamabroek handig weer aan. ‘Heb je geen onderbroek aan?’, vraagt ze. Ik antwoord dat die zo vuil was dat ik hem heb weggegooid en dat mijn man schoon ondergoed meeneemt vanavond.
‘Ongelukjes gebeuren altijd hier op de afdeling. Niets om je voor te schamen’, zegt de verpleegkundige met een glimlach. In de kast liggen luiers voor als het je niet lukt om het op te houden. En weer schaam ik me diep.

Samen lopen we terug naar het bed wat gelukkig direct naast de wc staat. Ze trekt het gordijntje tussen mij en mijn buurman dicht en dan word ik gewassen en het bed verschoond. Het warme water ontspant een beetje, maar het voelt zo raar om vreemde mensen in de buurt te laten van die intieme zone.

Draai maar weer om, zegt ze. Ik moet weer huilen en deze keer gaat het met van die lange uithalen en veel geluid. Iedereen kan het horen! Er gaat nu echt van alles door me heen, zoveel emoties. Verdriet, spanning en vooral die schaamte. Ook is er nog de constante vraag: wat is er met me aan de hand?

Het blijft door mijn hoofd gaan in een soort obsessieve herhaling waar ik geen controle over lijk te hebben. Ik weet het nu zeker. Ik ga dood…. Ik ga in ieder geval dood van schaamte.

Evalie Cecchini-Bonestroo

Volgende keer: Ik wilde dat mijn man er was. Of mijn moeder. Iemand?

Dit blog is eerder verschenen op www.ccuvn.nl.

Hulp bij kiezen

Filter en sorteer alle zorgaanbieders

Maak een keuze voor een zorgaanbieder door de hele lijst te filteren en sorteren.

Bekijk alle zorgaanbieders

Kies zorg met een keuzehulp

Beantwoord de vragen in de keuzehulp en vind de best passende zorgaanbieder.

Start de keuzehulp

Tips en advies

Kies goed geïnformeerd voor een behandeling of zorgaanbieder.

Lees het artikel


Er is 1 reactie geplaatst

Wim van den Berge | 26 september 2020

Dankjewel voor je openheid over schaamte en de reactie van de verpleegkundige. Ik werk als verpleegkundige en als docent verpleegkunde, en dit soort verhalen zijn zo herkenbaar. Maar het is tegelijk ook waar studenten tegen op zien: hoe ga ik om met een zorgvrager die zich schaamt? Dit is een voorbeeld wat ik ga gebruiken in mijn lessen: wat heb jij te bieden aan deze zorgvrager? Wat als de buurvrouw van deze zorgvrager belt: "het gaat niet goed, ze huilt weer zo"? Wat doe je, wat zeg je dan? Verpleging gaat verder dan het bed verschonen, wassen en weer aankleden. De emoties zijn onderdeel van de zorg. Door jouw verhaal zien studenten dat er meer is dan de technische kant van een handeling. Die moet ook goed zijn, dat leren ze ook. maar er is meer. Wat, dat willen we ze graag laten ontdekken, zodat ze net als deze collega begrip tonen, meeleven, en bieden wat er nodig is. En dan nog kan dat niet genoeg zijn: ze zijn niet je man, al doen ze nog zo hun best.


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.