Stil staan

Rust nemen? Het komt niet uit

Natuurlijk wil ik dit niet. Ik ben super lekker bezig met mijn eigen bedrijf, wil volop genieten van de zomer, en heb allerlei afspraken en plannen de komende maanden.

Rust nemen? Tijd vrij maken en dit aandacht geven? Het komt nu niet uit! Straks, later heb ik hier ruimte voor. Mijn leven is nu te leuk. En er moeten dingen gedaan worden. Ik kan het niet maken tegenover andere mensen. Ik moet niet zo overdreven doen, hup gewoon doorzetten!

Bovendien, ik heb jaren stil gestaan, omdat ik te ziek was om iets te doen, nu kan ik, dus wil ik ook knallen!

Maar het gevoel –het overduidelijke innerlijk weten- laat zich niet overrulen door mijn rationele tegenwerpingen.

Ruimte maken

En dus zeg ik afspraken af en maak ik ruimte in mijn agenda. Ruimte om niet te doen. Niet te weten. Ruimte om te zijn met wat zich aandient. Ruimte om stil te zijn.

Het plaatje van de richting waar mijn leven naartoe ging, laat ik los. Ook al werd ik er erg blij van. Zelfs als ik me eraan probeer vast te klampen, lukt dat niet.

Waarschijnlijk heb ik vroeger zo vaak geprobeerd krampachtig een bepaald leven te forceren, dat ik er niet meer in geloof.

Nu luister ik naar het weten in mezelf. Dat valt niet te ontkennen, niet te veranderen. Ik kan alleen maar eerlijk zijn. Met zachtheid en aandacht hier zijn, bij wat zich aandient.

Gedachten als ‘wat nu?’ en ‘hoelang gaat dit duren?’ komen op. Ik laat ze en blijf bij het weten in mezelf. Ik heb geen idee hoelang dit gaat duren en of het ergens toe leidt. Dat klinkt spannend maar het is heel duidelijk. Er is geen andere weg. Tenminste, niet als ik waarachtig wil leven.

Waarheid

Voor de buitenwereld is het misschien verontrustend. Ik lijk mijn tijd te verdoen in plaats van super goed bezig te zijn. Voor mij voelt het als waarheid. Echt en oprecht. Ik zit stil. Ik ben. Geen woorden. Ik heb geen idee. Ik leun in mezelf.

Hoewel ik niets presteer en nergens heen ga, voelt het niet als een stap terug. Wel als het stoppen met rennen. Stoppen met blabla, met buitenkant, gedoe.

Ik wilde dit niet en het is er.

Ik ben stil.
Volledig. Gevuld.

Leven.

Inge Dekker (dekker_inge)