Thomashuis: de toekomst voor goede zorg

In het Thomashuis had ik een gesprek met ouders wiens kind in het Thomashuis woont. Ik wilde weleens weten wat hun ervaringen zijn. Zijn ze tevreden? Is hun kind opgebloeid sinds het hier woont? En in hoeverre verschilt het wonen in Thomashuis met dat van in een instelling?

Schuldgevoel achteraf

“Twintig jaar heeft ze als een klein kind gefunctioneerd. Sinds ze in een Thomashuis woont, zie ik pas wat ze allemaal kan’, zei een moeder over haar dochter van 45. Achteraf voelt ze zich schuldig over de tijd die haar dochter in een instituut heeft doorgebracht. ”Dit had veel eerder gemoeten.” Zulke verhalen zijn geen uitzondering, maar regel. Al die ouders en familieleden zijn ‘ontzorgd’- vaak van de hel in de hemel terechtgekomen- en horen dat hun zoon, dochter, broer of zus het over ‘thuis’ heeft. En daarmee bedoelen ze dan het Thomashuis.

Kwalitatief goede zorg kan wel

Momenteel is er veel te doen over de moeder van staatsecretaris Martin van Rijn. De vader van Van Rijn had zich in het AD kritisch uitgelaten over de zorg die zijn demente echtgenote krijgt in een Haagse zorginstelling. Het personeel zou mevrouw Van Rijn en andere bewoners soms uren alleen laten. Ook zou ze soms niet verschoond worden, waardoor de urine langs haar lijf loopt.

Als reactie hierop horen we vaak: ‘deze narigheid rond dementie kunnen we niet oplossen’. Maar Thomashuizen en Herbergiers (een kleinschalige wooninstelling voor dementerenden) laten elke dag zien dat kwalitatief goede zorg wél kan. Mits je ver weg blijft van alles wat op institutionalisering en bureaucratisering lijkt. Als je ouders vraagt naar de werkzame elementen van het Thomashuis, dan zeggen ze: de gezinssituatie met een ouderpaar, de schaal en het ondernemerschap. Dat zorgt ervoor dat de lijnen kort zijn en het doel (tevreden klant en familie) voorop blijft staan. De risico’s van kleinschaligheid worden ondervangen met een franchiseformule die goed bewaakt wordt. En het is ook nog eens zo’n 25% goedkoper dan reguliere opvang in een instelling.

Enige echte vernieuwing

Terecht dat zoveel mensen boos waren na het insinuerende (en van de Volkskrant-site verwijderde) hoofdartikel in De Volkskrant, dit voorjaar. Het Thomashuis is één van de enige echte vernieuwingen in de zorg van de afgelopen decennia, samen met Buurtzorg; zoekt u zelf maar naar de overeenkomsten. Waarom zijn er slechts honderd Thomashuizen en wonen daar maar negenhonderd mensen?

Peter van Linschoten