Naar de navigatie Naar de inhoud

Verslaafd aan de zee

Geplaatst op 16 oktober 2018 door - 2333 keer bekeken

Foto Verslaafd aan de zee

Op 16 oktober 2018 is de eerste landelijke Dag Verslavingskunde. Deze dag is bedoeld voor iedereen die in brede zin betrokken is bij verslavingszorg in Nederland: zorgaanbieders, verzekeraars, beleidsmakers, politici, naasten en gemeenten. En bovenal: cliënten. Zoals deze zwemmer.

Hij was nieuw bij de Zwemmen In Zee zwemmers. Zomaar, op woensdagochtend. Zo’n type ruwe bolster, blanke pit. Het was overduidelijk dat hij er zin in had. Nog wel wat onwennig. Al die begroetingen, handen en hugs. En het omkleden, hoe ging dat dan? Buiten verkleden onder het oog van de webcam hoefde nu niet. Hij liep naar binnen om zich om te kleden. Hij was er klaar voor.

Maar wel spannend. De goede raad ging over de ademhaling. Voor het eerst in een frisse zee duiken geeft de neiging je ademhaling “hoog” te hebben. Het ‘huh, oeps fris gevoel’, waardoor je meteen merkt dat je ademhaling boven je borstkas uit gaat. Het is juist belangrijk rustig door te ademen met een buikademhaling. En dan rustig het water in, op je eigen tempo. Het is geen wedstrijd hoe snel je dóór bent, hoe lang je in het water blijft. Dapper liep hij met ons de zee in. En vond het cool. Met een “het wordt nog cooler hoor” liep hij zonder te verblikken of verblozen dieper het water in. Hij bofte vandaag. Een blauwe hemel, prachtige lange golven, van die rollers. Onstuimig genoeg om je te laten omgeven door de kracht van de zee.

Ik zag dat hij zijn ogen uitkeek. En precies ervaarde wat iedereen voor het eerst ervaart. Een geweldige kick, van “wow, dat ik dit gewoon doe”. Op het strand liepen mensen met jassen en dassen de hond uit te laten. Een gevoel van ongelovigheid. Hij liet zich gaan op de golven van de zee en inhaleerde de zilte lucht. Hij keek genietend in het rond. Met verbazing ook naar al die andere Zwemmen In Zee zwemmers. Hij kon er niet genoeg van krijgen. Als een van de eersten erin. Als een van de laatsten eruit. Hij werd geroepen om er maar mee uit te komen. Zo’n eerste keer. Rustig aan.

Teruglopend antwoordde hij op de vraag hoe hij er zo bijgekomen was. “Nou ja”, zei hij “wat maakt het ook uit. Ik was verslaafd aan de alcohol. Ik ben nu vier maanden clean.” Bij Brijder hadden ze hem verteld over het fenomeen zwemmen in zee. De ruwe bolster, wat een kwetsbaarheid. En wat dapper. Hij genoot van zijn warme chocomel en de frisheid in zijn lijf. Het gevoel van ‘ik heb t m toch maar mooi geflikt’. Cool genoeg voor even live op Facebook en wat stoere foto’s.

Je kon zien dat hij zich nu al verheugde op zondag. Meteen in de appgroep zijn eerste berichtje. Een nieuwe stap. Een nieuwe start. Ik weet het zeker. Verslaafd. Opnieuw. Nu al. Aan de zee.

Ervaring met verslavingszorg? Ook hierover kunt u een waardering achterlaten op Zorgkaart Nederland: www.zorgkaartnederland.nl, zoek op Verslavingszorg.



Er is 1 reactie geplaatst

Piet v B | 27 oktober 2018

Inderdaad, verslaafd aan zee sinds een maand of twee. Helemaal te gek. Als een kind in een snoepwinkel helemaal in m'n element loll.
En ja, de Brijder kwam ermee. M'n IRB begeleidster Mevr. M.D. vroeg me aan de hand van een soort werkboek wat ik oa in het verleden leuk vond. Ik zei duiken(ik ben gek van de zee), ik heb immers veel gedoken op veel verschillende plekken in de wereld zei ik. Alleen met duiken ervaar ik echt rust in m'n hoofd. Nergens anders mee. Ik weet inmiddels hoe dat kan aan de hand van de uitslagen van de PO's die ik kort geleden heb gehad. Ik was niet echt verbaasd, maar toch. Maar dat is een ander verhaal.

https://www.noordhollandsdagblad.nl/cnt/dmf20180924_33002839/zwemmers-duiken-ook-gewoon-zee-in-bij-zeer-zware-windstoten-video

Duss, na dit artikel gelezen te hebben dacht ik, ik ga de eerste de beste dag meteen heen om te kijken hoe en wat. Op een Woensdag begin september was het. Zwembroek maar meegenomen, want je weet maar nooit. Ik op de betreffende dag naar Egmond aan zee, naar strandpaviljoen De Schelp. Ik was er rond 08.45 uur. 09.00 uur zwemmen wist ik van een werknemer van De Schelp. Ik had ze namelijk gebeld een paar dagen van tevoren.
Nou, even voor 09.00 uur kwamen er wat mensen naar beneden het strand op. En ja hoor, dat waren ze "de in zee zwemmers". Ik stelde me binnen even netjes voor aan ze. Het voelde als een verloren zoon die terug kwam op z'n vertrouwde nest. Allemaal spontane, sympathieke en gezellige mensen. Geen nep, en ook geen kak. Helemaal goed dus.

Als ik in Egmond woonde deed ik het elke dag, 100 procent. Het wordt namelijk zwaar onderschat hoe goed het voor je body en ook zeker voor je mind is. Het is een aanrader voor iedereen, zeker dus ook voor mensen met psychische klachten. Burn out bv, of mensen die overspannen zijn. zij zitten helemaal vol in hun hoofd. Ik vertel je één ding, eenmaal in dat water kan jij niet meer in je hoofd zitten op een negatieve drukke manier. Onmogelijk is dat, en hoe lekkerrrr is dat.
Het is gewoon kicken. Je maakt oa dopamine en serotonine aan. Ik hoef mensen die in de geestelijke gezondheidszorg zitten niet te vertellen wat die stoffen met je doen. Je geniet van het (ruige)water als een kind, daarbij met de focus op de ademhaling. Randzaken bestaan niet, omdat het simpelweg niet kan. Contact met Moeder Aarde, echt contact!

Maar los van de mind, is het natuurlijk ook supergoed voor je body al dat zoute water met haar mooie ingrediënten tegen wondjes, eczeem, voetschimmel etc etc. En wat denk je van je bloedsomloop bv. Dat Hart pompt wel hoor. Het is immers pompen of verzuipen.

Het is niet stoer om die zee in te gaan wat veel mensen zeggen. Als je eruit komt ben je herboren en niemand doet je wat zeg maar. Je bent chill, je hele zijn is chill. Weg uit je hoofd en terug naar het Hart, want je Hart klopt.
Maar ook dit klopt ja. Het hierboven geplaatste artikel door Marianne van de Water gaat over mijn persoontje Ik ben nu precies 5 maanden volledig droog van de alcohol. Het is wat, van de ene verslaving naar een andere.

Ik ben nog in herstel van ruim 8 jaar(met wat korte tussenpozen)elke avond een fles Jagermeister achterover te hebben gedrukt. Hoofdzakelijk nog vermoeidheid klachten. Maar dat is ook niet zo gek na de dagelijkse aanslagen op de body en mind voor jarenlang.
Ik hou nu meer van m'n lichaam als ooit tevoren. de hele machine(het lichaam)heeft het immers toch allemaal overleeft, dag in dag uit, en weer "hersteld", en daar kwam de aanslag weer. Het lichaam kan toch heel wat hebben zeg, echt ongelofelijk.
Ik heb het zelf allemaal gedaan, dat weet ik. Iedereen is immers de regisseur van zijn of haar eigen leven. Maar mijn enorme dank gaat uit naar de Brijder waar ik nu nog ambulant bij loop. Op elk gebied zijn er wel mensen daar die je kunnen ondersteunen. Chapeau!

Warme groet
Piet van B.


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.