Verzekeren voor juridische bijstand - Mandy

Gelijk halen

Ik leef alweer een hele tijd met mijn beperking, sinds de jaren ‘90 al. Ik sloot mij aan bij een patiëntenvereniging die gericht was op mijn aandoening voor het uitwisselen van ervaringen en ik heb ook fijne tips ontvangen. Mijn beste advies ooit kreeg ik ook daar. Dat was: sluit een rechtsbijstandverzekering af.

“Hoezo?”, dacht ik eerst. “Ik ben niet zo van de rechtszaken en mijn gelijk halen.” Maar later zag ik pas wat voor gevolgen een beperking in het dagelijks leven heeft.

Lachwekkende diagnose

Toen ik tijdens mijn ziekenhuisopname mijn trauma opliep, mocht ik op een liniaal met vijf smileys aangeven hoeveel pijn ik had. Een lachende smiley betekende: geen pijn. Een treurige smiley: veel pijn. Nu ben ik nogal een lachebek; ik ben vrolijk geboren, zeg maar. Ook als ik verdriet of pijn heb, lach ik dit weg. Als er toentertijd een vorm van Samen beslissen was geweest, was alles misschien anders gelopen.

Mijn klachten werden dan ook niet serieus genomen. Maar de pijn was zo heftig dat ik geen stap kon zetten. Dit had gevolgen voor mijn werk. Ik kon het niet. Wat was er aan de hand? Ook het UWV erkende mijn klachten niet en ik moest weer aan het werk. Ik kreeg wel een revalidatieprogramma aangeboden om mijn spieren sterker te maken. Maar - achteraf bekeken - met de verkeerde diagnose.

Drie jaar strijden voor een uitkering

De twee jaren in de Ziektewet zaten erop en de WW-uitkering heb ik uit principe geweigerd. Ik was namelijk niet werkloos, maar ziek en dit principe zat bij mij diep geworteld.

(Het verhaal gaat onder de foto verder)

Dankzij rechtsbijstand kreeg ik een advocaat toegewezen, waarmee ik eerst de uitspraak van het UWV aanvocht. Dat was een zware taak. Pas drie jaar na de ziekmelding en de second opinion, kregen de advocaat en ik gelijk. Ik werd direct volledig afgekeurd, en kreeg alle misgelopen uitkering terug.

Twee jaar strijden voor erkenning

Vanwege deze second opinion wilde ik ook een gesprek met de arts die de situatie niet goed had ingeschat. In die tijd was er ook nog geen klachtenfunctionaris, zoals dat nu is geregeld. De rechtsbijstandsverzekering pakte in eerste instantie mijn probleem niet op, omdat ik nog niet verzekerd was op het moment waarop de medische fout is gemaakt. Dan kun je dus voor die zaak geen rechtsbijstand verwachten.

Maar mijn advocaat was scherp. Omdat kort na mijn medische misser nog een revalidatiefout is gemaakt had ik een soort van geluk en kon ik in beroep om een excuus af te dwingen voor het niet serieus nemen van mijn signalen en om te voorkomen dat dit bij andere vrouwen ook zal gebeuren.

Met dezelfde advocaat ging ik nog een keer naar de rechter. Deze procedure duurde twee jaar, maar wij kregen gelijk. De behandelend arts moest met mij in gesprek.

Lichaamstaal en liniaal

Dit gesprek was belangrijk voor mij. Over luisteren naar signalen en lichaamstaal, mijn grote glimlach die haar heeft misleid in het erkennen van mijn klachten. Ik wilde haar liniaal met de smileys nooit meer tegenkomen op het bureau van een specialist. Daar ging ze eens goed over nadenken. Door het gesprek wist ik ook dat zij best last had van mijn situatie.

Nu zijn de rechten in de zorg beter geregeld, met als doel om deze zorg continu te verbeteren. Zie ook dit bericht.

Hierna heb ik nog drie keer gebruik gemaakt van de rechtsbijstand. Eén keer vanwege de ontoegankelijkheid van een pand waar ik werkte, een rolstoel die kapot uit het vliegtuig kwam en bij ontslag wegens bedrijfseconomische redenen. Als ik er al zo vaak gebruik van moet maken, dan zal ik toch niet te enige zijn?

In dit overzicht vindt u de belangrijkste rechten en plichten van u en uw zorgverlener >

Eén van uw rechten is het indienen van een klacht. Lees meer >