Naar de navigatie Naar de inhoud

Waarover verwonder jij je?

Geplaatst op 15 mei 2018 door - 5848 keer bekeken

Foto Waarover verwonder jij je?

Op mijn vraag waarover hij zich verwonderde in het leven, keek mijn gesprekspartner mij bedenkelijk aan. Daar had hij nog niet eerder bij stilgestaan.

Verwondering wordt vaak geassocieerd met jonge kinderen die je gek kunnen maken met hun vragen, maar wie eenmaal ingewijd is in de geheimen van het leven, verwondert zich meestal niet meer.


Gelukkig wisten bewoners in één van mijn gespreksgroepen wel te vertellen waar ze zich in het dagelijks leven over verwonderen. Er kwamen verschillende dingen voorbij: de geboorte van een achterkleinkind, de natuur en de daarbij behorende seizoenen, het besef dat er wel iets groters is dan het leven zelf…


Verwonderen: ik kan niet zonder dit woord, misschien is het wel mijn lievelingswoord. Verwondering is iets anders dan nieuwsgierigheid, verbazing of bewondering. Het gaat om het doorbreken van vanzelfsprekendheid. Verwondering is te omschrijven als zien, horen, voelen wat er om je heen gebeurt en dat bestormen met je vragen.


Ik ben mij er niet eens zo van bewust, maar ik verwonder mij dagelijks. In mijn werk als geestelijk verzorger maak ik bewoners mee in een situatie van blijdschap, verwarring, verdriet, angst of pijn. Ik heb gesprekken met hen, individueel of groepsgewijs, ik maak de bewoners mee in een viering of tijdens een ritueel. Waarvan zij mij deelgenoot maken, wat ik van hen zie en ervaar en hoe ik hen meemaak in een woonzorgcentrum, dat is voor mij nooit vanzelfsprekend. Hun dagelijks leven lijkt zo gewoon, we weten dat die ene bewoner altijd verdriet heeft en die andere niet zo makkelijk is in de omgang en weer een andere bewoner altijd zit te tikken op zijn rolstoelblad om aandacht te vragen. Maar als we ons werkelijk verdiepen in die ander, kunnen we de vanzelfsprekendheid die we soms aan de dag leggen in de benadering doorbreken.


Het begint met vragen stellen aan mijzelf; wat kan ik voor die ander betekenen, hoe kan ik die bewoner begeleiden of helpen zijn verdriet dragelijk te maken? Ook vragen stellen aan mijn omgeving hoort daarbij: hoe kunnen we met alle zorgverleners ervoor zorgen dat we die tikkende, om aandacht vragende bewoner niet gewoon voorbij lopen “omdat hij dat altijd al doet”. Verwondering groeit door vragen te stellen over wat we zien en horen. Verwondering leert ons kritischer naar onszelf te kijken in onze zorg voor anderen: zijn de argumenten voor ons handelen wel zo juist als we denken?


Die verwondering van jonge kinderen om te vragen naar het waarom of hoe het ook anders kan, is zo gek nog niet.

Waarover verwonder jij je eigenlijk?



Er zijn 5 reacties geplaatst

Margaretha | 3 juli 2023

Ik zou zo graag alle verhalen willen bundelen van verwanten met een kind/broer/zus met enkelvoudige of meervoudige beperking. Ik verwonder mij binnen mijn werk als zorgverlener over de veerkracht van naastbetrokkenen die voortdurend te maken hebben met chronische rouw. Hoe mooi zou het zijn om deze verhalen te bundelen zodat naastbetrokkenen kracht kunnen putten uit ervaringen van mede betrokkenen van kinderen met een extra zorgvraag. Kinderen in de leeftijd van 0 tot het einde.

Sarah | 26 mei 2022

Ik verwonder mij er over dat er in de farmacie en geneeskunde, ook zeer zeker de psychiatrie , heel snel medicatie wordt ingezet om iemand/mensen van hun klachten af te denken kunnen helpen. En dat er weinig vanuit een holistische grondslag zorg meer wordt gegeven. Het lijkt alleen maar te gaan om productie en handelingen .
Ook kan ik mij verwonderen over het plotseling hebben van een kikker op mijn schop wanneer ik in de tuin ben en de kikker brandschoon/keigaaf uit de aarde komt ....??
Over de schoonheid van natuur en dier wil ik me altijd blijven verwonderen.

Rienke | 23 september 2019

Ik verwonder me over het feit dat mensen het schrift uitgevonden hebben. en hoe hebben de mensen daar voor geleefd? ze konden niet met elkaar praten.

Anneke van der Heiden | 20 juni 2019

Dank je wel voor deze woorden Judith. Je hebt voor mij iets verwoord waar ik nog geen woorden voor had. Waar je voor mij de bijna tastbare verbinding laat zien tussen spiritualiteit en hulpverlenende. Prachtig.

Fen | 15 mei 2018

Waar ik me over verwonder is het gedrag van medemensen. Elkaar helpen omzien naar elkaar een minder valide rustig laten oversteken of een vallend kind overeind helpen is in deze tijd een onmogelijke opgave maar waarom?
Tuurlijk zijn er nog mens En die het wel doen maar dat is uit zonderlijk.
Als ik werk en ik zie een glimlach bij iemand verschijnen doordat ik alleen maar een luisterend oor geboden heb of even contact heb gemaakt door iemands hand even vast te pakken dan is zijn dag een stuk prettiger en heeft mij niks gekost. Waarom alleen naar vlug vlug en ikke ikke ikke samen kan het zo veel mooier zijn.


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.