Naar de navigatie Naar de inhoud

Wat een opluchting!

Geplaatst op 14 mei 2015 door - 1816 keer bekeken

Foto Wat een opluchting!

Geen antibiotica meer en al helemaal geen ingrijpende operatie nodig. De nieren van onze zoon moesten alleen nog elk kwartaal met behulp van een echo worden bekeken. Wat een opluchting was dat.

Multidisciplinair overleg 

Onze kinderuroloog uit een perifeer ziekenhuis had de beelden van de renografie in een multidisciplinair overleg met de kinderurologen van het Wilhelmina Kinderziekenhuis bekeken en hun oordeel was helder positief: de linkernier van onze zoon werkte weliswaar langzamer dan de rechter, de situatie was niet dusdanig ernstig dat hij preventief antibiotica moest slikken. Het worstcasescenario was zelfs helemaal van tafel, namelijk een operatie om de verbinding tussen zijn nier en urineleider te vergroten.  

Controle 

Vanaf nu hoefden we alleen nog maar eens per kwartaal met hem naar het ziekenhuis voor een echo van zijn nieren. Of als hij plotseling hoge koorts kreeg zonder dat daar een aanwijsbare reden voor was, zoals griep of verkoudheid. Zijn urine moest dan direct worden gecontroleerd op infecties. 

Opgelucht 

Van het feit dat kleine kinderen met enige regelmaat plotseling hoge koorts krijgen, zonder dat hun neus van het snot overloopt of hun luier vol met diarree zit, was ik me toen nog niet zo bewust. Ik was al lang blij dat onze zoon een gang naar de operatiekamer bespaard bleef. Ik was zelfs zo opgelucht dat ik het eerstvolgende bezoekje aan het ziekenhuis (toen zoonlief koorts had) helemaal aan mijn wederhelft overliet. En dat is als moeder best een dingetje, je kind loslaten als 'ie ziek is. En alsof mijn onderbewustzijn het had aangevoeld, was dat precies de keer dat ze na het urine-onderzoek ook nog moesten katheteriseren. Toen de twee mannen weer thuis kwamen wist ik niet of ik opgelucht moest zijn dat ik daar niet bij was of me schuldig moest voelen omdat ik juist nu niet mee was gegaan. 

Erbij horen 

De enige conclusie die ik kon trekken was dat ik langzaamaan aan de situatie begon te wennen. Een half jaar na zijn geboorte begon het er langzaam bij te horen. De ziekenhuisbezoekjes, de extra controles bij koorts, het afwachten of de uitslagen goed waren. Ook deze keer bleek het mee te vallen: er waren geen sporen van infectie te vinden. De twee mannen waren dus weer zonder antibiotica naar huis gekomen en met de mededeling dat de plotselinge koorts vanzelf wel weer over zou gaan. Dan zou er waarschijnlijk toch gewoon een griepje heersen.   

@Anouk_Schrijft



Er zijn nog geen reacties. Laat een reactie achter

Nog geen reacties geplaatst


Laat een reactie achter

Uw naam wordt vermeld op de website bij uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet op de website getoond en is enkel bekend bij de redactie. ZorgkaartNederland respecteert uw privacy.
Met het inzenden van een reactie geeft u aan akkoord te gaan met de gedragcodes.