Zegeltjes

Lijst met afspraken

Naast een schildklierziekte, onvruchtbaarheid en een vitamine B12-opnamestoornis sta ik al jaren onder verscherpt toezicht van het ziekenhuis omdat er stoffen in mijn bloed zijn gevonden die er niet thuishoren. Sclerodermie ligt op de loer. Sjögren staat om de hoek. Ik ben gezegend met lieve ouders waarvan er altijd eentje gezellig meegaat en ik heb een flexibele werkgever. Mijn omgeving prijst me vanwege mijn optimisme en innerlijke rust. Maar op dagen met één, maar meestal meerdere, ziekenhuisafspraken voel zelfs ík de spanning wel eens oplopen.

Ik wandel terug van het schoolplein en denk aan de afspraken die die dag op het programma staan: de uitslag van het speekselonderzoek plus een zogeheten parotisbiopt bij de kaakchirurg. En nog iets minder spannends bij de oogarts. Het geeft niet, het is voor een goed doel en tot nu toe lukt het me vaak de afspraken op één dag(deel) gepland te krijgen zodat ze mijn normale leven niet te veel in de weg zitten.

Win-win-situatie

Maar de kaakchirurg gaat niet over één nacht ijs en de afspraak van vandaag blijkt er eentje die enkel bedoeld is om vast te stellen of een biopt nodig is. Ik stel nog voor dat sneetje onder mijn oor meteen maar even te zetten, ik ben er nu toch, maar dat werkt zo niet. Ik mag er nog een keer speciaal voor terugkomen. Ik geef toe, een tikje opgelucht ben ik wel, ik had er sinds de omschrijving in Google niet echt naar uitgekeken. Maar wat moet dat moet, en als het moet dan het liefst meteen. Jammer. De arts voegt er bij wijze van toegift nog een afspraak bij de mondhygiënist aan toe voor een uitleg van de verzorging van een droge mond. Het lijkt of hij mijn gedachten kan lezen, want hij voegt er in één adem de belofte aan toe om beide afspraken op één dag te plannen op tijdstippen die niet te ver uit elkaar liggen. Bij de oogarts blijft het bij een soort waarschuwing; mijn ogen zijn inderdaad erg droog en mocht ik Sjögren hebben dan wil ze me regelmatig terugzien.

Op mijn to-do-lijstje voor de komende weken staan dus in elk geval nog het parotisbiopt, een bezoek aan de mondhygiënist, een echo van de speekselklieren en een afspraak bij de immunoloog, die met het al dan niet stellen van de diagnose Sjögren een eindoordeel zal vellen. Ik kan als werkende moeder alleen maar hopen dat de afspraken zoveel mogelijk op één dag gepland zullen worden. Als ik voor iedere keer dat ik in het ziekenhuis ben, air miles zou krijgen, kon ik op z’n minst eenmaal leuk op reis. Wat dacht je van zegeltjes voor een gratis smoothie in het ziekenhuisrestaurant? Lijkt me tegelijk een mooie stimulans voor medewerkers om efficiënt met het versturen van afspraakbrieven om te gaan. Als dat geen win-win-situatie is?

Rolanda Bos