Zweten is gezond!

Een slecht huwelijk tussen stress en MS

De vijf terugvallen die ik had in 24 jaar zijn allemaal stressgerelateerd. Stress is echt een belangrijk dingetje bij MS. Het kan wetenschappelijk bewezen een uitval van MS uitlokken. Vorig jaar lukte het me slecht om in de hectiek van de uitval de stress van daarvoor kwijt te raken. Ook de paardenkracht van prednison sleurde me er niet uit. Behalve dat ik duizelig werd, deden mijn benen niet meer wat ik wilde. Ik viel af tot ondergewicht, raar! Terug in rust ging ik niet verder achteruit, maar beter werd het ook niet.

In beweging met Olga en Max

Met de kennis van een interview dat ik ooit had met MS-patiënt X bezocht ik een fysiotherapeut. Na een ernstige uitval trainde X driemaal per week en stond weer op de tennisbaan. Waar ze alle wedstrijden won.

Ik kijk koeien, en trouwens geen enkel beest, niet graag in de kont. Achteraf gezien had ik toen nog geen kracht om te trainen. Vooral mentaal nog niet.
Bijna een jaar na de uitval bezocht ik een revalidatiearts. Eindelijk verlost van spanning. En van  bijbehorende spasmes en chemische spasmeremmers. Die doen mijn benen de day after net als MS zwaaien.

De revalidatiearts was sceptisch of ik nog vooruitgang kon boeken. En dat gaf me vleugels! Ik was laaiend dat ik vier weken moest wachten om te beginnen met medische fysiotherapie. Ik hupste tot het zover mogelijk was alvast elke dag voor de buis met Olga Commandeur en haar stalen glimlach bij MAXgymnastiek. Met dezelfde XL-smile als Olga fopte ik mijn hersenen dat ik iets verschrikkelijk leuks aan het doen was. Geleerd van de DWDD-breinlessen van prof. Scherder.

Zweten is gezond

Met resultaat: ik merkte dat ik beter ging lopen. Niet zoals ik voor de uitval deed, maar wel beter dan in de ellendetijd. Na een maand op de wachtlijst met Olga trainde ik verder met de medische fysiotherapeut. Therapie afgesloten en vakantie op Vlieland. Het leek op een bootcamp: zonder auto voor de boodschappen, want Vlieland is een autovrij eiland. Elke dag door het mulle zand om te toiletteren – vaker als je MS hebt – en over het duin klunen om op het strand uit te rusten. Het moest en ik deed het gewoon.

Weer thuis ging ik in galop naar de sportschool. En nu werk ik me drie keer per week in het zweet. Voor meer kracht, evenwicht en conditie. In een nieuw en nog te strak pakje, want ik reken erop dat ik hiermee als bonus een paar van de teveel bijgegeten kilo’s weer verlies.

Toen ik nog gezond  was en niet gegrepen door het biervirus dat veel studenten treft, sportte ik veel. Ongemerkt spanning afreageren. Behalve dat ik nu beter loop – een slechte nacht laat nog steeds zijn sporen na - brengt dat onappetijtelijke gezweet rust in mijn hoofd. Stress loopt in zoute straaltjes van mijn gezicht. Een win-winsituatie. Ik prijs me gelukkig dat ik me nog zo kan inspannen. Want mindful stilzitten is nog steeds niet aan mij besteed.

Anja Prakken (@Anjatralala)