Blogs

Ik volg route 11. De deuren gaan vanzelf voor me open. Iets verderop hangt het bordje ‘Dagbehandeling’. Dag behandeling? Niks dag behandeling, hallo behandeling!

Een kunstheup krijgen is best een langdurig proces waarbij je veel ondersteuning nodig hebt. Laat staan bij twee nieuwe heupen!

Hoewel ik nuchter van aard ben, raak ik van slag als ik weken voordat ik de arts spreek mijn (afwijkende) bloeduitslagen digitaal zie.

We horen het mensen steeds vaker zeggen: óveral zit tegenwoordig suiker in! Zo ook krijgen we vaak de vraag hoe het nu zit met thee. Want als je geen suiker in je thee doet, ben je dan goed bezig, of krijg je ongemerkt toch een hoop suiker binnen?

Een paar maanden terug viel ik vervelend hard met de zijkant van mijn hoofd op straat. Mijn neus bloedde hard en ik voelde me erg ongemakkelijk toen ik mijn dochter wilde bellen en mijn handen steeds onder het bloed kwamen.

Wanneer ik aanbel, gaat de deur na enkele minuten moeizaam open. Het hoofd van Johan verschijnt in de krappe deuropening en met een zware stem zegt hij; “kom 't erin dan kö'j d'r oet kiek'n”.

Van de week belde ze me. We kennen elkaar van de telefoon. Al eerder hadden we contact met elkaar gehad. Ze klonk vriendelijk en jong. Deze dame was er zo één als de NMB (ze denkt met u mee) of misschien nog wel beter, als Tefal (die denkt ook aan alles).

Nooit saai. Zo kan ik vader en zoon het best omschrijven. Oftewel, er is altijd stront aan de knikker als ik de vader, mijn cliënt, spreek. Vader is vooral druk met zijn zoon. Terwijl vader zich toch vooral eens met zichzelf moet gaan bezighouden. Vader drinkt al jaren en is door zijn alcoholverslaving afgegleden tot een alcoholist zonder werk en bijna altijd zonder geld.

Het water glijdt langs mijn lijf. Ik sta genietend onder de warme douche en was mijn haren. Daarna sop ik me in met een van mijn favoriete geuren. Afdouchen doe ik koud. Verfrissend en volgens de Wim Hof Methode. Ik vervolg mijn ochtendritueel en wrijf me in met een heerlijke bodylotion. Ik geniet nu al.

Ik ben een - zoals men noemt - uitbehandelde patiënt. Mijn onderste drie ruggenwervels zijn vastgezet. Medicijnen werken niet, maar ik verga van de zenuwpijn in mijn linkerbil, -heup en -been tot aan mijn tenen toe. Maar ik wil zo graag van de pijn af. Ik ben geopereerd en heb een wegenkaart van West Brabant aan littekens. Nog heb ik zenuwpijn. Ook liep ik een klapvoet op. De werkgever is failliet. Ik kom eigenlijk niet meer buiten. Kortom, ik zit thuis tegen vier muren te kijken.