Naar de navigatie Naar de inhoud

Blogs van Inge Dekker over Chronisch ziek

Lees en discussieer mee over patiëntervaringen en kwaliteit van de zorg

5 artikelen

Blog Zwart aura

Zwart aura

17 mei 2019 Inge Dekker

‘Giving up is simply not an option’, het is al jaren de slogan van de Alpe duZes. De mensen die fietsend en wandelend de ‘Nederlandse berg’ in Frankrijk beklimmen geven niet op, omdat de mensen voor wie zij geld op halen dat ook niet doen in hun ‘strijd’ tegen kanker.

Blog Op de thee bij minister De Jonge van VWS

Op de thee bij minister De Jonge van VWS

13 juni 2018 Inge Dekker

‘Hoi Inge, welkom, wat wil je drinken? En waar zullen we gaan zitten? Aan tafel of meer relaxed op de bank?’ Minister de Jonge heet mij hartelijk en enthousiast welkom in zijn werkkamer op het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Hij is precies zoals op tv en in zijn vlogs: Toegankelijk, energiek en met opvallende bloemetjesschoenen onder zijn blauwe pak.

Blog Ik heb de minister gewonnen

Ik heb de minister gewonnen

28 mei 2018 Inge Dekker

‘Inge, jij bent mijn 10.001ste volger op Twitter. Jij verdient een prijs. Wat wil jij hebben?’ Ik moet lachen, en zeg als grap iets over een geheel verzorgde vakantie. Maar Erik Gerritsen, de secretaris-generaal van VWS is serieus. ‘Oké, ik wil wel een gesprek met Hugo de Jonge’ flap ik eruit. ‘Deal!’ zegt Gerritsen, ‘Een gesprek met de minister van Volksgezondheid Welzijn en Sport, dat ga ik voor je regelen.’

Blog Hoe is het écht om te leven met een chronische ziekte?

Hoe is het écht om te leven met een chronische ziekte?

5 maart 2018 Inge Dekker

Vroeger dacht ik dat het leven met een ziekte iets heel dramatisch was. Zoals je vaak ziet in films en op tv: Iemand wordt plotseling ziek. Er is hectiek, een ziekenhuis, spanning, actie, meelevend bezoek en als het even kan een knap persoon die ondanks de klachten stapelverliefd wordt en eeuwig van de hoofdpersoon houdt.

Blog Bevooroordeeld

Bevooroordeeld

12 april 2016 Inge Dekker

Toen ik 21 was, en voor het eerst onder ogen begon te zien dat ik echt ME had, heb ik me ingeschreven voor een cursus om hiermee om te leren gaan. Vooraf was ik bang. Niet bang dat ik het niet zou trekken. Of dat het te moeilijk, te zwaar of juist te simpel zou zijn. Nee, ik was bang dat de andere deelnemers suf zouden zijn. Suffe, zeurende mensen. Natuurlijk bleek dit niet het geval.