Zonder sjoemelen

Alle begin is moeilijk

Ik begin zelf met een uurtje op het werk. Ik moest best wel een drempel over om in de stoel te gaan zitten en om niet te gaan ‘sjoemelen’: stiekem even opstaan als ik ergens niet bij kan, als ik vast zit, of wanneer ik de deur niet dicht kan krijgen.

Omdat ik het niet gewend ben, zijn mijn eerste rolbewegingen flink onwennig. Hoe maak ik een bocht? Hoe kom ik een drempel over? Maar ik moet zeggen dat ik dit best snel onder controle had.

Kokend water

Dan de wat grotere uitdagingen. Ik besluit een kop thee te pakken. Bij ons op kantoor hebben we een Quooker staan, zo’n kraan waar kokend heet water uit komt. Praktisch, maar niet heel fijn, ter hoogte van je gezicht. Ondanks dat de handeling goed gaat, geeft dit best wel een onveilig gevoel.

En dan de volgende uitdaging: hoe krijg ik dit mee? Ik zie mijn collega altijd met een dienblad. Maar ik durf dit nog niet aan. Als het omgaat, loopt er kokend water over mijn benen. Het is óf lauwe thee óf proberen om de thee met één hand mee te nemen. Ik probeer het laatste. Ik zwalk heen en weer in de stoel. Eén slag links met de thee in mijn rechterhand, één slag rechts met de thee in mijn linkerhand. Misschien de volgende keer toch maar een dienblad gebruiken, of een thermoskan. ‘Even een kopje thee pakken’ is ineens niet meer ‘even’.

Rondje van de zaak

Een collega wil haar vertrek kenbaar maken en ik roep het team bij elkaar. Dat betekent: een rondje door het gebouw. Dat schiet alleen niet echt op. Ik vrees dat de collega’s die ik als eerste heb aangesproken te lang moeten wachten en alweer terug zijn gegaan naar hun plek. Een andere collega biedt aan om me even te duwen. Ja, graag! Ze sjeest me het laatste stuk door de organisatie. Handig. Maar eigenlijk sjoemel ik nu al!

Ik denk aan alle keren dat ik van de ene vergadering naar de andere ga. En ik bedenk dat ik hier minimaal een kwartier extra voor moet rekenen. Best een impact voor zoiets ogenschijnlijk ‘makkelijks’.

Respect

Na een uur sta ik op. Ik voel me helemaal stijf. Van slechts één uurtje zitten. Mijn respect voor rolstoelgebruikers neemt per seconde toe. Om nog meer te ervaren, neem ik de rolstoel een weekend mee naar huis.

Hoe zal het me afgaan om deze in het dagelijks leven te gebruiken, in plaats van tussen collega’s die weten dat dit slechts een onderzoekje is?

Vergelijk op ZorgkaartNederland de woonvoorzieningen voor lichamelijk gehandicapten >

Lees over een vergelijkbaar experiment op Mijnkwaliteitvanleven.nl >