Concert met een beperking

Maar dan denk ik: 'even' heen en weer, eten, concert en weer 2 uur naar huis rijden om 12 uur ’s nachts... De bekende beren op de weg.

Mijn lichamelijke beperking is niet lang kunnen staan, niet lang kunnen zitten en lopen. Dit door de vele rugoperaties, het implanteren van een neurostimulator, polyartrose en een klapvoet, veroorzaakt door een medische misser, zoals dat heet. Gebruik voor afstanden mijn eigen bolide, de rolstoel.

Geboekt

Tot half januari 2017 de data van de concerten bekend werden. Tijdens een lunch zei mijn lief: "Ik heb een verrassing voor je. We gaan in juli naar André Rieu, concert op het Vrijthof! Ik heb geboekt." Ik keek hem aan alsof ik water zag branden, tranen vloeiden rijkelijk over mijn wangen. Meen je dat echt, vroeg ik? "Ja, ik heb geboekt bij André Rieu Travel i.v.m.rolstoelplaats. Meteen een hotel geboekt met transfer heen en terug naar het Vrijthof. Woensdag gaan we erheen, donderdag het concert en vrijdag rijden we weer langzaamaan op huis. Jij kunt in de middagen gewoon rusten en je neurostimulator opladen." Ik was overdonderd. We gaan! Ondanks al mijn beperkingen. Niet ver kunnen lopen, niet lang kunnen zitten, zenuwpijn in mijn voet 24/7, maar niks houd me tegen, ik ga naar een live concert! Ooit, in een ver verleden, maar nog goed ter been, een periode dat alles werkelijk goed ging, geen medicijnen, geen rolstoel, een concert in het Antwerpse Sportpaleis van Julio Iglesias meegemaakt. Zo tof!

We gaan op weg!

Eindelijk was het zover. Alles klaargelegd wat mee moest, mijn eigen hoofdkussen met neksteun, medisch rugsteunkussen mee, alle medicijnen gecheckt, extra pijnstilling mee, manlief alles in de koffer gedaan, oplaadapparatuur mee omdat ik mijn neurostimulator iedere dag moet opladen tegen de zenuwpijn. Rolstoel in de auto en hup daar gingen we. Bakken met regen kwamen uit de lucht gevallen, maar we naderden Maastricht en zowaar, de lucht brak open, het hield op met regenen en bij aankomst hotel scheen zowaar de zon. Speciaal voor mij, ik weet het zeker!

Meteen bed in, opladen en uitrusten van de twee uur durende rit. Onderwijl was mijn echtgenoot een top restaurant aan het zoeken. Na het uitstekende diner op tijd gaan slapen, om de volgende ochtend toch alvast even Maastricht in te duiken. De zon scheen uitbundig, een vrolijke massa mensen liepen door Maastricht, volle winkelstraten, terrassen vol, kortom: feest! Het enige nadeel van Maastricht zijn de vele kinderkopjes, zie je het voor je, in een rolstoel? Met mijn humor denk ik dan aan Guus Meeuwis: Het dondert en het bliksemt (pijn), maar extra pijnstilling ingenomen en het pijnlijke gevoel, brandende voet, mocht mijn pret niet drukken. Vanavond ben ik erbij!

Terrasje gezocht, koffie met echte Limburgse vlaai genomen. Engeltjes fladderden over mijn tong en we keken recht op het nog lege podium waar die avond het spektakel zou beginnen. Na 2,5 uur had ik het toch wel gehad en vroeg op een aardige manier, kunnen we terug naar het hotel, dan kan ik gaan opladen en liggen, anders red ik het vanavond niet. Je zit nl. 4!!! uur achtereen. Concert begint om 21 uur, maar vanaf 20 uur kun je gaan zitten. Na een André Rieu buffet vanuit het hotel kregen we een privé transfer vanwege de rolstoel. Afgezet vlakbij het Vrijthof, kaartjes controleren en krijg je kriebels in je buik. Het Vrijthof loopt vol.

Het begint!

We zitten goed achter vak A1 met goed zicht op het podium, maar ook de enorme schermen aan de zijkanten van het podium. En dan is het 21 uur, met het van tv bekende nummer komt André met zijn gezelschap vlak langs ons richting het podium.

De plaatsen worden ingenomen en het Feest begint. Vanaf het begin ga je erin op, loopt er bij een mooie aria een traan langs mijn wang, maar even later lachen we weer om de verhalen van André en de capriolen die de orkestleden soms uithalen. Vuurwerk, slingers, duizenden gele papiertjes dwarrelen bij een nummer over ons heen. Kortom, een avond om nooit, maar dan ook nooit meer te vergeten, alles wordt uit de kast gehaald om de vele mensen, van verschillende nationaliteiten, te verwennen met zijn muziek, praatjes en grappen.

Taxi stond op tijd weer klaar en ik, ik had de avond van mijn leven gehad. Heb in bed nog een uur liggen nastuiteren, zo blij dat dit weer kon.

Weer voorbij

De volgende dag na het ontbijt, 2 uur in de auto, op, moe, pijn, maar intens gelukkig.

Bij thuiskomst meteen naar bed, opladen en twee uur geslapen. Eten was inmiddels klaargemaakt door mijn lief en de koffer was leeg, de was in de wasmanden, ik hoefde niks meer te doen.

Het hele weekend heb je nodig om bij te komen, maar dat wat je hebt meegemaakt, neemt niemand je meer af en ondanks een beperking hoef je zeker niet achter de geraniums te gaan zitten. Met deze blog wil ik laten zien dat je ondanks beperkingen die ons zijn “overkomen” het leven nog zo leuk kan zijn en je het er soms voor moet over hebben, je grens te verleggen, genieten en daarna je rust weer te pakken. Als het kan: Volgend jaar weer!

En…..guess what?

We gaan straks weer, in juli dit jaar, hotel geboekt, goede plaatsen, het wordt opnieuw een feest waar ik nu al zin in heb!