Hospitality in het hospitaal

Gelukkig geen hordes ambulances met blauwe zwaailichten. Geen abnormale drukte in het ziekenhuis. Voor mij lijkt het gewoon een prettige relaxte atmosfeer. En gelukkig kan ik ook nog gewoon terecht. Net als de andere maanden sinds de uitbraak van de covid. In tegenstelling tot de verhalen die je hoort over operaties en zo die uitgesteld zijn. Maar ja, wat is gewoon?

In het ziekenhuis word ik van harte welkom geheten. De deuren zwaaien vanzelf voor mij open. Ik word doorverwezen van de eerste naar de derde verdieping. Dat is dan niet gewoon. Op deze afdeling staan meer stoelen en is het nu nog rustig. En gezellig.

Net als wintersport

Eén van de verpleegkundige is net weer terug na drie maanden te hebben gewerkt op de covid-afdeling. Ze vindt het weer fijn om op deze afdeling Dagverpleging te zijn.

Ik nestel me heerlijk in ‘mijn’ stoel op mijn kleedje in de zon. Het lijkt bijna of ik op wintersport ben. Met een beetje fantasie...maar niets is minder waar. Dat zit er gezien de huidige situatie voorlopig nog even niet in. Nu zit ik aangelijnd voor mijn tweemaandelijkse infuus.

'Me time'

In het Spaarne Gasthuis, locatie Hoofddorp zijn de verpleegkundigen op mijn afdeling allerliefst, zorgzaam en vol aandacht. Het lijkt bijna even ‘me time’. Dat klopt ook wel een beetje, want van dit klusje maak ik altijd maar weer het beste. Ik krijg een heerlijke cappuccino en een koekje. De verpleging kent mijn bestelling al. Net als in een restaurant. Gewoon een kopje koffie geserveerd krijgen.

Een omgekeerde wereld bedenk ik me. De restaurants zijn dicht en de verpleegkundige serveert de koffie. Hier in het Spaarne is dat gewoon.

Wat is jouw ervaring met de zorg? Deel het en help anderen kiezen.