Ik heb extra tijd

De astma, een week IC en een week verpleegafdeling hebben mijn leven verrijkt. Mijn haren zijn gewassen terwijl ik in bed lag, ik heb een aantal dagen ruim 4000 kcal op één dag naar binnen gewerkt en ik maakte voor het eerst een verwarde medemens mee. Op verjaardagen kan ik uren vertellen over die avonturen. Ik heb de lachers op mijn hand. Maar wat ikzelf niet besefte, is dat ernstig ziek zijn in combinatie met een IC-opname een diepe impact op lichaam en geest kan hebben.  

Zoeken naar woorden en afspraken vergeten

Na de IC-opname kon ik niet meer goed zien. Het leek alsof mijn bril was verwisseld met een bril van vroeger. Tijdens een oogmeting bleken mijn ogen minder goed scherp te kunnen stellen. Mijn conditie was slechter geworden. Waar ik voor de opname vijf kilometer in drie kwartier rende, liep ik die daarna met grote moeite. Daar bleef het niet bij. In de eerste drie maanden moest ik zoeken naar woorden. Of vergat ik dingen. Mijn man moest soms wel drie keer in de week vertellen dat we later die week een afspraak hadden.

Ik ben niet de enige, merkte ik toen ik vorige maand het IC-café in Veenendaal bezocht. Voor patiënten die op de IC hebben gelegen en hun naasten organiseert Ziekenhuis Gelderse Vallei in samenwerking met patiëntenorganisatie IC connect avonden over de IC-opname. Tijdens die cafés staat contact met lotgenoten centraal. Deze avond ging over het ‘Post Intensive Care Syndroom’, oftewel PICS. PICS omvat de nieuwe of verergerde klachten na de IC-opname. Dit kunnen lichamelijke, cognitieve en psychische klachten zijn. Denk aan minder spierkracht, weinig concentratie of angst.

Ik heb extra tijd

De bezoekers herkenden veel van de symptomen en vonden steun bij elkaar. Ook hoorde ik hoe zij tips deelden om die klachten op te vangen. Ikzelf herken PICS deels. Inmiddels ren ik die vijf kilometer weer. Maar ik vergeet nog steeds veel. Minder dan in het begin, maar ik moet alles opschrijven wat ik wil doen en vooral moet doen.

Ik kan ermee leven. Ik vind het echt niet erg om iets te vergeten. Mijn omgeving een beetje, maar het belemmert niet. Daarbij vind ik het ook mooi. Er is iets gebeurd in mijn lijf en daar mag ik best wat van merken. Bij iedere klacht die mij herinnert aan de ziekteperiode, weet ik ook hoe dierbaar het leven is. Ik heb extra tijd. En die ga ik gebruiken ook!